Od drogi w Skotnikach Górnych (w miejscu, gdzie od południa dochodzi asfaltowa droga od Skotnik Górnych) idziemy na północny-wschód wyraźną drogą polną. Po około 750 m, docieramy do niewielkich skałek położonych na południowym stoku gipsowego wzgórza. Następnie przechodzimy przez rów odwadniający i kierujemy się w zachodnią część skałek, gdzie znajduje się duży otwór Jaskini Lisiej. Niski otwór jaskini zlokalizowany jest około 20 m na południowy wschód od otworu Jaskini Lisiej. Dojście bez trudności. Zwiedzanie nieco trudne (ciasno).

Otwór jaskini jest naturalny, ma szerokość 2 m, wysokość 0,8 m i trójkątny kształt. Za otworem rozciąga się prawie 30 m długości, niski (do 0,5 m) korytarz krasowy o szerokości do 6 m., w końcowej części przechodzący w niedostępną szczelinę.

Jaskinia występuje w gipsach szkieletowych mioceńskiej serii osadów ewaporatowych. Dno korytarza pokryte jest czarnym, gliniastym namuliskiem.

Rozproszone światło sięga kilka metrów za otwór jaskini. Obiekt jest suchy. Obserwacji flory nie prowadzono. Faunę reprezentują liczne pająki. Widoczne są również ślady pobytu lisa Vulpes vulpes (L.).

W ramach inwentaryzacji jaskiń Niecki Nidziańskiej jaskinia została udokumentowana (opis, plan i przekrój) 8.11.1998 r. przez J. Gubałę i A. Kaszę. Poznano wówczas jaskinie na odcinku około 20 m Dalszej eksploracji dokonali w październiku 2000 r. grotołazi z Wałbrzyskiego Klubu Górskiego i Jaskiniowego (M. Daszkiewicz, S. Lewandowski, D. Kubiak, E.i L. Wieczorkowie i A.Wojtoń) (Wojtoń 2001).

Dokumentację jaskini sporządził w październiku 2000 r. A. Wojtoń (Wojtoń 2001).
Lokalizację otworu schroniska wykonał 29.03.2009 r. A. Kasza przy pomocy odbiornika GPS Map60 CSx. Zaktualizował A. Kasza (2009 r.).
Plan opracował A. Wojtoń.

Jaskinie Niecki Nidziańskiej 1998 (dokumentacja, plan ); Wojtoń A. 2001 (odkrycie dalszej części jaskini).