Od skrzyżowania idziemy najpierw 50-60 m w kierunku NE (Busko), a następnie 30 m na południe. Dojście bez trudności. Zwiedzanie utrudnia woda pokrywająca dno jaskini. Penetracja głębszych części jaskini wymaga użycia sprzętu do nurkowania.

Jaskinię tworzą połączone dwa obiekty - Schronisko Wodne II (N-2.66) i Schronisko Wodne III (N-2.67). Oba naturalne otwory położone są w obrębie dwóch gipsowych zapadlisk (wertebów) zalanych wodą. Otwór 1 jest niski (0,7 m) o szerokości 4 m. Otwór 2 również jest niski i szerokość 1,5 m. Oba otworu łączy 4 m korytarz, tworząc na powierzchni charakterystyczny skalny mostek widoczny przy niskim stanie wody. Przy otworze 1 pod wodą znajduje się zalana woda studnia o wymiarach 3x0,7 m i głębokości 4 m. Na tym poziomie rozchodzą się trzy podwodne korytarze. Pierwszy (ku SE) stromo opadający korytarz sprowadza na głębokość około 7 m, gdzie opona od traktora blokuje dalsze przejście. Drugi korytarz (północno-zachodni) po kilku metrach kończy się niedostępną szczeliną. Trzeci korytarz wprowadza na głębokości 8 m do dużej przestrzeni nie spenetrowanej do końca ze względu na zmętnienie wody.

Jaskinia występuje w obrębie gipsów szkieletowych i szablastych mioceńskiej serii osadów ewaporatowych i ma charakter krasowy.

Korytarz łączący otwory w zasięgu światła dziennego. Korytarze położone w dolnej części jaskini całkowicie zalane wodą. Flory i fauny nie badano.

W ramach inwentaryzacji jaskiń Niecki Nidziańskiej osobne wówczas obiekty jaskiniowe: Schronisko Wodne II i Schronisko Wodne III zostały udokumentowane (opisy, plany) jesienią 1998 r. przez J. Gubałę i A. Kaszę. W październiku 2002 r. podczas 36. Sympozjum Speleologicznego Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika odbywającego się w Pińczowie w czasie sesji terenowej stwierdzono przy niskim stanie wody połączenie obu schronisk 4 m tunelem (Wiśniewski W.W. 2002c). W sierpniu 2003 r. J. Niekludow (Sopocki Klub Taternictwa Jaskiniowego) nurkował w obu schroniskach odkrywając kilkanaście metrów nowych korytarzy rozchodzących się w trzech kierunkach (Bartoszewski, Niekludow 2006).

Dokumentację obu schronisk sporządzili jesienią 1998 r. J. Gubała i A. Kasza, a całej jaskini w sierpniu 2003 r. J. Niekludow nadając nową nazwę obiektu jako Jaskinia Wodna w Siesławicach. Lokalizację otworu jaskini wykonał 14.12.2008 r. A. Kasza przy pomocy odbiornika GPS Map60 CSx. Zaktualizował w 2009 r. A. Kasza.
Plan opracowali J. Niekludow i D. Bartoszewski.

Jaskinie Niecki Nidziańskiej 1998 (dokumentacja, plan pod nr. N-2.66 [Schronisko Wodne II] i N-2.67 [Schronisko Wodne III]); Wiśniewski W.W. 2002c (wzmianka o połączeniu obu schronisk); Wiśniewski W.W. 2002b (wzmianka); Bartoszewski D., Niekludow J. 2006 (nurkowanie w jaskini).