Dojście wiedzie od szosy biegnącej brzegiem zalewu. Zaraz za pierwszym jej zakrętem (licząc od skrzyżowania z trasą Starachowice-Ostrowiec), przed skarpą z prawej strony szosy należy skręcić na wschód w górę bocznej dolinki; po około 300 m, na rozwidleniu dolinki skręcamy na południowy-wschód w skalną bramę i podchodzimy 60 m w górę potoku. Płaska Jama I leży kilka metrów na wschód od Płaskiej Jamy II. Dojście i zwiedzanie bez trudności. Dostęp do schroniska możliwy jest po uzyskaniu zezwolenia Regionalnego Konserwatora Przyrody w Kielcach.

Naturalny otwór schroniska stanowi najszerszą jego część i ma charakter szerokiego (10-12 m) okapu o wysokości 1-1,5 m. Okap za otworem, początkowo wysoki, głębiej, za progiem skalnym przechodzi w niską i zacieśniającą się stopniowo we wszystkie strony pustkę rozwiniętą wzdłuż poziomej powierzchni nieciągłości sedymentacyjnej. Dno stanowi w części przyotoworowej gleba, głębiej - skała przysypana piaszczystą zwietrzeliną z gruzem skalnym. Schronisko powstało w obrębie progu skalnego zbudowanego z piaskowców dolnego triasu, stanowi formę pseudokrasową typu warstwowego (bedding type).

Obiekt jest suchy, cała dostępna pustka leży w zasięgu światła rozproszonego. Na stropie występują płaty glonów, w części przyotworowej - również mchów.

Schronisko często odwiedzane,widoczne są ślady palenia ognisk. Ogniska te spowodowały zapewne widoczne zniszczenia flory i brak fauny.

Schronisko zostało skartowane po raz pierwszy latem 1993 r. przez M. Gwardiana, A. Kaszę i J. Urbana. Dokumentację schroniska sporządzili 6.03.1996 r. J.Gubała, M. Gwardian, A. Kasza i J. Urban. Lokalizację otworu schroniska wykonał 18.04.2009 r. A. Kasza przy pomocy odbiornika GPS Map60CSx. Zaktualizował A. Kasza w 2009 r.
Plan opracowali: M.Gwardian, A. Kasza i J.Urban.

Jaskinie Regionu Świętokrzyskiego 1996 (dokumentacja, plan).