Dojście prowadzi od szosy biegnącej brzegiem zalewu. Zaraz za pierwszym jej zakrętem (licząc od skrzyżowania z trasą Starachowice-Ostrowiec), przed skarpą z prawej strony szosy należy skręcić na wschód w górę bocznej dolinki; po około 300 m, na rozwidleniu dolinki trzeba skręcić na południowy-wschód w skalną bramę i podejść 60 m w górę potoku. Płaska Jama II leży kilka metrów na zachód od Płaskiej Jamy I. Dojście i zwiedzanie bez trudności. Dostęp do schroniska możliwy jest po uzyskaniu zezwolenia Regionalnego Konserwatora Przyrody w Kielcach.

Naturalny otwór schroniska stanowi najszerszą jego część o szerokości 10 m i wysokości 0,7 m. Schronisko jest rozległą, niską (wysokości do 0,5 m) pustką rozwiniętą wzdłuż poziomej powierzchni nieciągłości sedymentacyjnej. W końcowej części pustka obniża się schodząc pod nawis stropowy i szybko zacieśnia. Dno stanowi w części przyotworowej piaszczysta gleba, głębiej - piaski z gruzem skalnym. Schronisko powstało w obrębie progu skalnego zbudowanego z piaskowców dolnego triasu (retu), stanowi formę pseudokrasową typu warstwowego.
Obiekt jest suchy, leży w zasięgu światła rozproszonego. Na jego stropie występują płaty glonów, w części przyotworowej - również mchów. Faunę reprezentują pająki.

Schronisko zostało skartowane po raz pierwszy latem 1993 r. przez M. Gwardiana, A. Kaszę i J. Urbana (Urban, Kasza 1994). Dokumentację schroniska sporządzili 6.03.1996 r. J.Gubała, M. Gwardian, A Kasza i J. Urban. Lokalizację otworu schroniska wykonał 18.04.2009 r. A. Kasza przy pomocy odbiornika GPS Map60CSx. Zaktualizował A. Kasza w 2009 r.
Plan opracowali: M. Gwardian, A. Kasza i J.Urban.

Urban J., Kasza A. 1994 (wzmianka, plan); Jaskinie Regionu Świętokrzyskiego 1996 (dokumentacja, plan).