Grota znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Od asfaltowej szosy Zakopane – Łysa Polana, na wysokości odejścia drogi do Małego Cichego wchodzimy w leśny dukt, którym idziemy około 800 m. do jego przecięcia z Łężnym Potokiem. Stąd idąc łożyskiem potoku dochodzimy do skalnego wąwozu Jaworzyńskiego Żlebu, a nim do pierwszego progu o wysokości około 5 m. Około 50 m. przed tym progiem wchodzimy na prawe (or.) zbocze żlebu i około 15 m. ponad jego dnem idziemy na południe. Po około 100 m. trafiamy na boczny, dość stromy żleb, którym schodzimy do Jaworzyńskiego Żlebu za pierwszym progiem skalnym. Stąd wspinamy się 20 m. na prawe (or.), bardzo strome zbocze żlebu na niewielką półkę, która po kilku metrach doprowadza nas do otworu jaskini. Dojście i zwiedzanie łatwe.

Otwór jest dobrze widoczny z dna Jaworzyńskiego Żlebu. Ma kształt łuku o wysokości 1,6 m i podstawie 6,5 m. Za otworem znajduje się szeroki na 3 m korytarz o długości 6,5 m i wysokości 1,5 m. W końcowej części korytarza znajduje się niewielka kieszeń skalna o szerokości 1 m i długości 1,5 m; podobna, lecz nieco mniejsza kieszeń, znajduje się tuż za otworem po prawej stronie.

Grota rozwinęła się w wapieniach murańskich serii reglowej dolnej. Jest to nisza zakolowa powiększona przez procesy wietrzenia mrozowego. Ściany jaskini są lite, w okolicy otworu zwietrzałe. Gliniaste namulisko jest wymieszane z drobnoziarnistą zwietrzeliną wapieni. W kilku miejscach występuje autochtoniczny gruz skalny. W środkowej części korytarza znajduje się kilka dużych kamieni. W otworze występuje humus.

Cała grota jest widna i sucha, a jej mikroklimat uzależniony jest od warunków atmosferycznych. W otworze oraz dwa metry w głąb występuje roślinność zielona, w głębi porosty. Szczegółowe badania fauny nie były prowadzone.

Grota mogła być znana od dawna. Może jej dotyczyć wzmianka Wrzoska (1933) o niewielkich jamach powstałych przez nierównomierne wietrzeni skał w Jaworzyńskim Żlebie. O niewielkich jaskiniach w dolinkach opadających ku północy z Kop Sołtysich wspomina również Zwoliński (1955).

Dokumentację jaskini sporządzili w dniu 26 listopada 2000 r. A.Gajewska i K. Recielski przy współpracy J. Panka. Pomiary wykonano busolą Sisteco i taśmą parcianą. Zaktualizował K. Recielski (2009 r.). W 2016 r. F. Filar zweryfikował położenie otworu, mierząc współrzęne geograficzne GPS.
Plan opracował K. Recielski.

Wrzosek, A. 1933 (wzmianka); Zwoliński, S. 1955b (wzmianka); Jaskinie TPN 2002 (plan i opis inwentarzowy).