Wyjeżdżamy z Pomorzan (dzielnica Olkusza) ulicą Długą w kierunku północnym (w kierunku Kluczy). W miejscu gdzie droga skręca w prawo (na NE), po prawej (wschodniej) stronie widać zalesione wzniesienie zwane Pomorskimi Skałami. Pod szczytem wzgórza znajduje się kilka grup skalnych zbudowanych z wapieni górnojurajskich. Schronisko znajduje się u podstawy najniżej położonej grupy skalnej, wysuniętej najbardziej na zachód. W miejscu tym znajduje się pozostałość po starym łomiku, w którym wydobywano wapień do celów gospodarczych. W skarpie tego wyrobiska odsłania się kontakt wapieni skalistych i uławiconych wapieni płytowych, które prawdopodobnie były przedmiotem eksploatacji.

Przed otworem znajduje się niewielki okapik z płyty wapiennej. Do wnętrza prowadzi w dół bardzo ciasny korytarzyk o dużym nachyleniu. Na jego dnie znajduje się bardzo ciasna szczelina o głębokości 1,9 m, prostopadła do korytarzyka wejściowego, kontynuująca się w lewo. Po około 1,5 m szczelina krzyżuje się z następną bardzo ciasną szczeliną. Ze względu na dużą ciasnotę i odspajające się od stropu głazy schronisko może stwarzać zagrożenie dla wchodzących tu ludzi.

Rozwinęło się ono w wapieniach płytowych i ma charakter tektoniczny. Powstało poprzez odspojenie bloków skalnych na kontakcie ławic i rozsunięcie na szczelinach ciosowych. Namulisko przy otworze jest humusowe, głębiej dno skalne z licznymi luźnymi kamieniami. Schronisko nie posiada szaty naciekowej.

Nie posiada własnego mikroklimatu. Do około 2 m w głąb schroniska dociera światło rozproszone, głębiej jest zupełnie ciemno.

W trakcie prac pomiarowych nie zaobserwowano przedstawicieli flory. Brak również przedstawicieli fauny charakterystycznej dla środowiska jaskiniowego.

Schronisko z pewnością znane od czasu eksploatacji wapienia. Do tej pory nie wymieniane w literaturze.

Plan i opis schroniska pod numerem IV.A.61 został wykonany w roku 1998 i zamieszczony w dokumentacji dla Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych woj. katowickiego. Pomiary wykonali w listopadzie 1998 r. A. Polonius i J. Sławiński. Dane zaktualizował A. Polonius (2014).

Plan opracował A. Polonius.

Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2016 (plan i opis inwentarzowy).

Polonius A., Sławiński J., Polonius K. 1998 (lokalizacja na mapie 1:10 000, ogólna charakterystyka, plan, fotografia otworu).