Wyjeżdżamy z Pomorzan (dzielnica Olkusza) ulicą Długą w kierunku północnym (w kierunku Kluczy). W miejscu gdzie droga skręca w prawo (na NE), po prawej (wschodniej) stronie widać zalesione wzniesienie zwane Pomorskimi Skałami. Pod szczytem wzgórza znajduje się kilka grup skalnych. Schronisko znajduje się w grupie skalnej na samym szczycie wzniesienia, wysuniętej najdalej na wschód. Otwór schroniska znajduje się pod samym szczytem skałki około 6 m nad powierzchnią gruntu. Aby do niego dotrzeć trzeba użyć liny. Przed otworem znajduje się niewielka półeczka, na której można stanąć. Do wnętrza trzeba się wczołgiwać, ponieważ jest bardzo ciasno

Schronisko powstało w wapieniach górnojurajskich, stanowi niewielki fragment freatycznego kanału, który w głębi rozwidla się na kilka kanalików niedostępnych dla człowieka. W całym schronisku jest dno skalne. W jego wnętrzu nie stwierdzono szaty naciekowej.

Schronisko nie posiada własnego mikroklimatu. Północna ekspozycja otworu powoduje, że jest w nim dosyć wilgotno. Całe wnętrze jest oświetlone światłem rozproszonym.

We wnętrzu można spotkać dużą ilość mchu, porostów i glonów, rośnie tu również zanokcica skalna.

Brak przedstawicieli fauny charakterystycznej dla środowiska jaskiniowego.

Dobrze widoczny otwór schroniska z pewnością znany od bardzo dawna, lecz wnętrze z pewnością odwiedzane rzadko ze względu na trudny dostęp.

Plan i opis schroniska pod numerem IV.A.62 został wykonany w roku 1998 i zamieszczony w dokumentacji dla Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych woj. katowickiego. Pomiary wykonali w listopadzie 1998 r. A. Polonius i J. Sławiński. Dane zaktualizował A. Polonius (2014).

Plan opracował A. Polonius.

Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2016 (plan i opis inwentarzowy).

Polonius A., Sławiński J., Polonius K. 1998 (lokalizacja na mapie 1:10 000, ogólna charakterystyka, plan, fotografia otworu).