Jaskinia znajduje się na terenie Babiogórskiego Parku Narodowego - dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Obiekt znajduje się w kopule szczytowej Babiej Góry (Diablak). Na wierzchołek wchodzimy jednym z licznych szlaków turystycznych. Ze szczytu schodzimy kilkadziesiąt metrów czerwonym szlakiem na W (w kierunku przełęczy Brona). Otwór schroniska znajduje się w dolnej części kopuły szczytowej, z prawej strony szlaku (idąc ze szczytu). Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Schronisko tworzy prosty korytarz o długości 4,0 m i wysokości do 1,2 m.
Obiekt powstał w wyniku grawitacyjnego osiadania i osuwania ławic piaskowca magurskiego wzdłuż płaszczyzn spękań ciosowych. Dno jest pokryte gruzem, w partiach przyotworowych jest sztucznie wyrównane.
W całości jest oświetlone światłem dziennym i znajduje się w zasięgu powierzchniowych zmian atmosferycznych.
Flory nie obserwowano.
Stwierdzono obecność pająków.

Schronisko z pewnością znane jest od dawna, służy turystom jako schronienie. Zlokalizowane zostało przez T. Mleczka na początku lat 1980. Pod koniec lat 1990 r. zostało częściowo zniszczone podczas przebudowy szlaków turystycznych. Piaskowiec ze ścian został użyty do budowy stopni. Poza Tatrami Diabla Koleba jest najwyżej położoną formą jaskiniową w Polsce.

Zinwentaryzowane zostało 18 lipca 1999 r. przez G. Mleczek i T. Mleczka (Speleoklub Dębicki). Pomiary wykonano używając busoli geologicznej Freiberg i taśmy parcianej.
Plan opracował T. Mleczek.

Mleczek T. 1999e (krótki opis; fotografia otworu); Klassek G., Mleczek T. 1999 (informacja o inwentaryzacji, długość, lokalizacja); Mleczek T. 2000e (plan i opis inwentarzowy); Figiel S., Krzywda P., Janicka-Krzywda U., Wiśniewski W.W. 2006 (krótki opis); Franczak P. 2011b (plan i opis); Franczak P. 2012d (plan i opis); Jaskinie Polskich Karpat Fliszowych 2016b (plan i opis inwentarzowy).