Dojście prowadzi z Ciężkowic niebieskim szlakiem turystycznym. Idziemy nim ok. 1,5 km do położonej tuż nad drogą wojewódzką nr 977 skały Grunwald (obok też parking i bar), od niej dalej tym samym szlakiem do rezerwatu. Po ok. 400 m dochodzimy do znajdującej się na grzbiecie skałki zwanej Borsukiem. Otwór schroniska znajduje się u podnóża SE ściany. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Schronisko tworzy pustkę pod okapem mającą 3,5 m szerokości (przy otworze), 3,5 m długości i do 0,6 m wysokości. W końcowych partiach odbiega na SW ciasny korytarzyk mający 2,0 m długości, który niedostępną szczeliną doprowadza do powierzchni.

Powstało w wyniku grawitacyjnego osiadania i osuwania ławic piaskowca ciężkowickiego (trzeciorzęd) wzdłuż płaszczyzn spękań ciosowych przy udziale procesów erozyjno-wietrzeniowych. Dno tworzy gleba.

W całości jest oświetlone światłem dziennym i znajduje się w zasięgu powierzchniowych zmian atmosferycznych.

Flory i fauny nie obserwowano.

Schronisko przed 2000 r. nie było wymieniane w literaturze, lecz z pewnością znane jest od dawna (jest zaśmiecone, ślady biwakowania).

Zostało zinwentaryzowane 13 listopada 1999 r. przez T. Mleczka (Speleoklub Dębicki). Pomiary wykonano używając busoli geologicznej Freiberg i taśmy parcianej.

Plan opracował T. Mleczek.

Mleczek T. 2000a (ujęta w wykazie jaskiń polskich Karpat Fliszowych zinwentaryzowanych w 1999 r.); Mleczek T. 2000b (plan i opis inwentarzowy); Klassek G., Mleczek T. 2000 (informacja o inwentaryzacji, długość); Ganszer J. i in. 2001 (krótki opis, lokalizacja na mapie); Urban J. i in.. 2006 (krótki opis, lokalizacja na mapie); Jaskinie Polskich Karpat Fliszowych 2016c (plan i opis inwentarzowy).