Z Wisły Czarne Fojtula udajemy się Białą Wisełką, wzdłuż potoku, szlakiem niebieskim prowadzącym na Baranią Górę. Po 2,6 km szlak skręca przez most w prawo, my idziemy dalej prosto. Dochodzimy do ostatniego zabudowania, skąd skręcamy w lewo na wznoszącą się drogę obok leśniczówki. Po 260 m dochodzimy do ostrego zakrętu w prawo, na którym kierujemy się w górę stoku i po około 120 m idąc na azymut 350° znajdujemy szukany otwór schronu. Dojście nieskomplikowane, otwór niewidoczny z daleka. Zwiedzanie jaskini łatwe.

Otwór wejściowy ma szerokość 0,6 m. Z lewej strony w otworze znajduje się sporej wielkości świerk, natomiast z prawej pochylony duży blok skalny. Wchodzimy wąskim otworem w kierunku na NE do niewielkiego rozszerzenia, gdzie dalszy korytarz zacieśnia się i kończy.

Schron osuwiskowy, powstał w piaskowcach warstw istebniańskich dolnych. Dno pokryte jest rumoszem, gruzem oraz miejscami gliną. W partiach wstępnych można znaleźć resztki drewna, gdzieniegdzie występuje gleba.

Nie zaobserwowano ruchu powietrza w schronisku. Światło widoczne jest do końca schroniska.

Na ścianach otworu występują gdzieniegdzie porosty oraz korzenie drzew.

Nie zaobserwowano fauny podczas inwentaryzacji.

Został odkryty w 2012 r. przez P. Bujoka i J. Raszkę.

Pomiary wykonał 08.01.2015 r. B. Juroszek busolą geologiczną Freiberg i dalmierzem laserowym Leica Disto.

Plan opracował B. Juroszek.

Jaskinie Polskich Karpat Fliszowych 2016a (plan i opis inwentarzowy).