Dojście prowadzi z Jasionki, gdzie SE krańcem wsi prowadzi czerwony szlak turystyczny. Idziemy nim w kierunku szczytu Cergowej. Po ok. 2 km dochodzimy do miejsca, w którym szlak z trawersującej SW zbocza Cergowej, leśnej drogi skręca w prawo na stromą ścieżkę na grzbiet. Przed tym miejscem widać po prawej ściany skalne. Pionowy otwór opisywanej jaskini znajduje się kilkadziesiąt metrów na N od szlaku, na szczycie wału osuwiskowego poniżej wspomnianych ścian. Dojście bez trudności, zwiedzanie uciążliwe (ciasno) i niebezpieczne (krucho). Przy pokonywaniu studzienek przydatna lina. W otworze jaskini znajduje się krata zamykana w okresie hibernacji nietoperzy.

Wąska studzienka wejściowa (2,5 m głębokości) sprowadza nad skraj 1,7 m wysokości progu, przez który schodzimy na dno niewielkiej, podłużnej Komory Wejściowej. W jej SW części znajduje się studzienka (2,0 m głębokości), którą schodzimy z kolei do Korytarza do Labiryntu. Ma on 7 m długości, do 2,8 m wysokości i 1,5 m szerokości. W E części korytarza, pod studzienką z Komory Wejściowej znajduje się zaciskowa (Z1) studzienka o głębokości 2,0 m. Możemy nią zejść do znajdującej się poniżej Sali Y (5,0 m długości, do 1,5 m szerokości, do 2,7 m wysokości). Na W końcu tej sali znajduje się zaciskowe (Z1) przejście do Korytarza z Brzytwami (8,0 m długości, do 0,7 m szerokości, do 2,2 m wysokości). W E części korytarz stopniowa się zwęża, natomiast na jego W końcu znajduje się niewielka salka z 1,5 m głębokości studzienką. Z Sali Y do Korytarza z Brzytwami można dostać się też poprzez próg (1,8 m wysokości) znajdujący się w środkowej części sali.

W części zachodniej Korytarza do Labiryntu znajduje się wąska szczelina na N, przez którą przedostajemy się do Sali z Labiryntem. Jest to komora o nieregularnym kształcie, o wysokości dochodzącej do 3,7 m. Na wysokości 1,5-2,7 m znajduje się galeria, do której prowadzi kominek o 1,5 m wysokości. We wschodniej części sali odchodzą na NE 2 równoległe, kilkumetrowej długości korytarze, które doprowadzają do Korytarza Nietoperzowego (7 m długości, do 4,0 m wysokości i 1,5 m szerokości).

Jaskinia jest formą szczelinową pochodzenia osuwiskowego, powstała w piaskowcach cergowskich. W górnych partiach namulisko jest humusowe, pokryte liśćmi, poza tym gruz skalny. Stwierdzono występowanie niewielkich nacieków węglanowych.

Światło dzienne dochodzi do Komory Wejściowej. Zimą nie jest wymrażana, posiada mikroklimat dynamiczny.

Przy otworze występują mchy i porosty, w głębi jaskini sporadycznie grzyby.

Faunę reprezentują: salamandra plamista Salamandra salamandra, bogata fauna trogloksenów w partiach przyotworowych, liczne Scoliopteryx libatrix, pajęczaki, chrząszcze i równonogi. Jaskinia jest jednym z większych zimowisk nietoperzy w Karpatach. Podczas zimowych kontroli w latach 2010-2013 stwierdzono w niej hibernowanie przynajmniej 5 gatunków nietoperzy: podkowca małego Rhinolophus hipposideros, nocka dużego Myotis myotis, nocka Brandta/wąsatka/Alkatoe Myotis brandtii/mystacinus/alcathoe, nocka rudego Myotis daubentonii oraz gacka brunatnego Plecotus auritus. Najwięcej nietoperzy zimowało 27 lutego 2013 r. - 194 osobników, w tym 184 podkowce małe, 7 nocków dużych, 2 nocki Brandta/wąsatki/Alkatoe oraz 1 nocek rudy (Mleczek T. 2010-2013 - nie publ.). 5 sierpnia 2003 r. przy otworze jaskini odłowiono nietoperze z 8 gatunków: podkowiec mały, nocek rudy, nocek wąsatek, nocek Brandta, nocek orzęsiony Myotis emaginatus, nocek Bechsteina Myotis bechsteinii, gacek brunatny oraz gacek szary Plecotus austriacus (Węgiel A., Szkudlarek R., Gottfried T. 2004).

Jaskinia przed 2010 r. nie była wymieniana w literaturze, wcześniej z pewnością nieznana. Odkrył ją w czerwcu 2000 r. R. Suski (Krakowski Klub Taternictwa Jaskiniowego).

13 lipca 2000 r. T. Mleczek i R. Solak (Speleoklub Dębicki) splanowali partie o długości 60,0 m i głębokości 14,0 m. 3 września 2000 r. R. Kusibab, T. Mleczek, B. Szatkowski i R. Solak (Speleoklub Dębicki) odkryli Salę Y i Korytarz z Brzytwami zwiększając długość jaskini do 75,0 m, a głębokość do 15,0 m. W wyniku uzupełniających pomiarów wykonanych 27 lipca 2006 r. przez W.J. Gubałę (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) i A. Gubałę głębokość jaskini ustalono na 14,5 m. Pomiary wykonano używając busoli geologicznej Freiberg i taśmy parcianej.

Plan opracował T. Mleczek.

Klassek G., Mleczek T. 2000 (informacja o inwentaryzacji, długość, głębokość, lokalizacja); Klassek G., Mleczek T. 2001 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Marszałek E. 2001 (długość, błędna deniwelacja, historia poznania z błędną datą odkrycia); Mleczek T. 2001b (nietoperze hibernujące w jaskini); Mleczek T. 2001e (informacja o inwentaryzacji, długość, deniwelacja); Mleczek T., Suski R. 2001 (plan i opis inwentarzowy); Suski R. 2001a (informacja odkryciu, plan, ujęta w wykazie najdłuższych i najgłębszych jaskiń Beskidu Niskiego); Klassek G., Mleczek T. 2002 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Mleczek T. 2002b (krótki opis, lokalizacja na mapie); Klassek G., Mleczek T. 2003 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Marszałek E. 2003 (wzmianka); Klassek G. 2004 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Klassek G., Mleczek T. 2004b (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Węgiel A., Szkudlarek R., Gottfried T. 2004 (nietoperze odławiane latem przy otworze jaskini); Klassek G., Mleczek T. 2005 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Klassek G., Mleczek T. 2006 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Klassek G., Mleczek T. 2007 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Klassek G., Mleczek T. 2008 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Klassek G., Mleczek T. 2009 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Klassek G., Mleczek T. 2010 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Klassek G., Mleczek T. 2011 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Klassek G., Mleczek T. 2012 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Klassek G., Mleczek T. 2014 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Zatorski M., Franczak P., Mleczek T. 2015 (waloryzacja); Jaskinie Polskich Karpat Fliszowych 2016d (plan i opis inwentarzowy). .