Z drogi Kraków-Olkusz skręcamy w Białym Kościele w kierunku Zelkowa. Po kilkuset metrach docieramy do parkingu leżącego na dnie doliny, skąd bitą drogą wzdłuż potoku dochodzimy po 200 metrach w okolice drugiego mostku, przed którym skręcamy na lewe zbocze. Podchodząc ścieżką kierującą się na wierzchowinę (ukośnie w prawo, pomiędzy skały) schodzimy z niej i trawersując w połowie zbocze kierujemy się do podnóża najbliższej skały (na wschód), gdzie mijamy Schronisko nad Mostkiem, po czym dalej idąc przez zarośla natrafiamy na niewyraźną ścieżkę kierującą się z dna doliny ku wierzchowinie i przechodzącą nieco powyżej koło otworów Schroniska w Mącznej Skale widocznych dopiero z bliska.

Od górnego otworu mającego charakter szczeliny głębokiej na 1,5 m schodzimy do niskiej (około 1 m) i długiej na 7 m salki. Jej spąg stanowiący gleba z rumoszem opada ku SE, gdzie rozchodzą się ciasne szczeliny. Na północnym krańcu salki strop się podnosi w postaci kominka zakończonego większymi kamieniami (+0,2 m względem otworu), oraz za niskim przejściem ku W, gdzie przed niskim dolnym otworem (-2,3 m) odchodzi zasypana rumoszem odnoga ku S (pod górny otwór).

Obiekt o krasowej genezie, powstały w wapieniach skalistych górnej jury (oksford). Nacieków brak.

Schronisko w głębszych partiach mroczne i wilgotne.

Na ścianach wegetują glony, mchy, zanokcica.

Z fauny obserwowano pająki, ślimaki (Limacidae), muchówki. Sanocka‑Wołoszynowa (1981) stwierdziła występowanie następujących gatunków pajęczaków: Meta menardi, Nesticus cellulanus.

Schronisko po raz pierwszy opisane przez Kowalskiego (1951). Dokumentację sporządził 12.04.2015 r. N. Sznober.

Plan opracował N. Sznober.

Kowalski K. 1951 (inwentarzowy opis jaskini poz. 76, plan); Sanocka-Wołoszynowa E. 1981 (stwierdza występowanie 2 gatunków pajęczaków); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (w pełnym wykazie jaskiń i schronisk Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej, poz. II.C.16); Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2018a (plan i opis inwentarzowy).