Dane szczegółowe jaskini
Nazwa | Łężna Dziura |
Inne nazwy | |
Nr inwentarzowy | T.A-24.06 |
Region | Tatry |
Współrzędne WGS84 | λ: 20°04′25,50″, φ: 49°16′55,10″ |
Gmina | Poronin (gm. wiejska) |
Powiat | tatrzański |
Województwo | małopolskie |
Właściciel terenu | Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy |
Podstawa ochrony | |
Ekspozycja otworu | NE |
Pozostałe otwory | górny - ku NE, 987 m n.p.m. |
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 984 |
Wysokość względna [m] | 22 |
Głębokość [m] | 2,70 |
Przewyższenie [m] | 0 |
Deniwelacja [m] | 2,70 |
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
6,60
|
Rozciągłość horyzontalna [m] | |
Położenie geograficzne | Tatry Wysokie, Dolina Łężna, na prawym orograficznie zboczu Jaworzyńskiego Żlebu, w środku jego skalistej części tworzącej wąwóz, 22 m nad jego dnem, pomiędzy pierwszym i drugim progiem patrząc od dołu. |
Opis drogi dojścia do otworu |
Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Od asfaltowej drogi Oswalda Balzera, naprzeciwko odejścia niebieskiego szlaku do Małego Cichego, podążamy około 650 m ku S drogą leśną wysypaną tłuczniem do miejsca nazywanego przez miejscową ludność Żłóbki. Dalej idziemy najczęściej suchym łożyskiem Łężnego Potoku do wylotu Jaworzyńskiego Żlebu. Jego dolna część posiada charakter skalistego wąwozu. Po 350 m drogę dnem wąwozu zamyka trudny kilkumetrowy próg. Można go ominąć lesistym, prawym orograficznie zboczem, wchodząc na nie w dogodnym miejscu kilkadziesiąt metrów wcześniej. Z placu za progiem podchodzimy 22 m bardzo stromym (prawym orograficznie) zboczem do widocznej z dołu Groty w Jaworzyńskim Żlebie T.A-24.02. Stąd wznosimy się kolejne 20 m, kierując się ku krawędzi ścian urywających się do wąwozu. Następnie zjeżdżamy kilkanaście metrów kominem w ścianie, na półkę z otworami jaskini. Dojście wymaga użycia liny. Zwiedzanie bez trudności.
|
Opis jaskini |
Dziura posiada dwa otwory rozdzielone mostem. Przejście pod nim jest w dużej części zawalone gałęziami. Górną część stanowi obszerna kieszeń w skale. Obiekt rozwinął się w wapieniach murańskich serii reglowej dolnej w wyniku procesów krasowych. Namulisko stanowi humus zmieszany z gruzem oraz duża ilość gałęzi. Na ścianach znaleźć można nacieki grzybkowe. Temperatura i wilgotność wewnątrz obiektu są uzależnione od warunków atmosferycznych. Przewiewu brak. Światło sięga do końca. |
Historia badań |
|
Historia eksploracji |
Ze względu na trudny dostęp dziura prawdopodobnie nie była znana przed sporządzeniem dokumentacji. |
Historia dokumentacji |
Dokumentację oraz pomiar współrzędnych położenia obiektu wykonał 4.06.2016 r. F. Filar. |
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
Literatura |
Filar F. 2016b (Opis dojścia, dane morfometryczne, plan i zdjęcie otworu); Filar F. 2016c (informacja o inwentaryzacji).
|
Materialy archiwalne |
|
Autorzy opracowania | Filip Filar |
Redakcja | Jerzy Grodzicki |
Stan na rok | 2016 |
Grafika, zdjęcia |
![]() ![]() ![]() |