Po południowej stronie drogi krajowej nr 94, mniej więcej w połowie rozciągłości miejscowości Przeginia znajduje się wysokie wzgórze (447,5 m n.p.m.) z wielkim murem skalnym w kształcie lustrzanego odbicia litery „C”. Jest to Rogożowa Skała, w której leży opisywane schronisko. Schronisko leży w północnej części wzgórza pod kulminacją grani skalnej, nieco poniżej Schroniska w Rogożowej Grani Górnego.

Schronisko ma formę krótkiego korytarzyka z widocznym w stropie skośnym pęknięciem. Wąska szczelina widoczna wzdłuż stropu jest wypełniona gruzem skalnym, który spaja mleko wapienne. Wapień, w którym powstało schronisko jest bardzo silnie spękany.
Obiekt rozwinął się w wapieniach skalistych górnej jury (oksford) na szczelinach ciosowych. Nacieków nie zaobserwowano. Namulisko jest próchniczne z kamieniami i niewielką ilością śmieci.
Schronisko nie posiada własnego mikroklimatu, jednak w czasie prac pomiarowych we wnętrzu utrzymywała się znacznie niższa temperatura niż na zewnątrz (około 28°C). Wnętrze wypełnia światło rozproszone.
Na ścianach rozwijają się glony.
Faunę schroniska reprezentowały jedynie muchówki.

Schronisko nie było wymieniane w literaturze, choć zapewne znane i czasami odwiedzane.

Pomiary wykonał w lipcu 2014 M. Kozioł i A. Polonius.
Plan opracował A. Polonius.

Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2018b (plan i opis inwentarzowy).