Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Schronisko przy Wierzchowskiej Górnej III
Inne nazwy Schronisko przy Głównym Otworze Jaskini Wierzchowskiej Górnej
Nr inwentarzowy J.Olk.I-04.85
Region Wyżyna Śląsko-Krakowska
Współrzędne WGS84 λ: 19°48′24,70″, φ: 50°10′30,20″
Gmina Wielka Wieś (gm. wiejska)
Powiat krakowski
Województwo małopolskie
Właściciel terenu Skarb Państwa (Lasy Państwowe) | Park krajobrazowy Dolinki Krakowskie
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu N
Pozostałe otwory
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 395
Wysokość względna [m]
Głębokość [m] 0
Przewyższenie [m] 0
Deniwelacja [m] 0
Długość [m]
w tym szacowane [m]
15,50
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Wyżyna Olkuska, Wierzchowie, Dolina Kluczwody, Obszar Natura 2000 - Dolinki Jurajskie.
Opis drogi dojścia do otworu
Jadąc drogą krajową nr 94 w miejscowości Biały Kościół skręcamy na SW kierując się drogowskazami do Jaskini Wierzchowskiej Górnej J.Olk.I-04.83. Po ok. 500 m dojeżdżamy do skrzyżowania i skręcamy w prawo do Wierzchowia. Po kolejnych 900 m dojeżdżamy do parkingu w Wierzchowiu. Z parkingu idziemy ul. Spacerową ok. 800 m za drogowskazem, w kierunku Jaskini Wierzchowskiej Górnej (na północ). W miejscu, gdzie wąska dolina zaczyna się rozszerzać, po prawej (wschodniej) stronie widać wielką grupę skalną z charakterystycznymi otworami Jaskini Wierzchowskiej Górnej. Otwór opisywanego schroniska leży kilkadziesiąt metrów na północ od głównego otworu Jaskini Wierzchowskiej Górnej i również jest dobrze widoczny z drogi do Bębła.
Opis jaskini

Schronisko ma formę wysokiego korytarza, dość szerokiego na początku i zwężającego się ku końcowi.
Powstało w górnojurajskich (oksford) wapieniach skalistych na szczelinie ciosowej. Istotne znaczenie dla powstania schroniska miały procesy grawitacyjno-wietrzeniowe, choć na ścianach są również widoczne ślady korozyjnej działalności wody. Z form naciekowych można zauważyć tylko słabo wykształcone nacieki grzybkowe. Na ścianach przy wejściu występują czarne naloty. Namulisko przy wejściu jest humusowe z kamieniami, a w głębi gliniaste.
Schronisko nie posiada własnego mikroklimatu. W pobliżu otworu jest całkiem widno, po czym stopniowo robi się całkiem ciemno.
Przy wejściu na ścianach rozwijają się glony.
W końcowej części pojawiają się nieliczne muchówki i pająki z rodzaju Meta.

Historia badań
Historia eksploracji

Znane równie długo jak Jaskinia Wierzchowska Górna.

Historia dokumentacji

Kowalski nie wymienia obiektu jako osobnego schroniska, ale zaznacza go na swoim planie Jaskini Wierzchowskiej Górnej, włączając go do głównych ciągów jaskini. Pierwsze wzmianki na temat schroniska pojawiają się dopiero u Szelerewicza i Górnego w 1986 r.
Pomiary wykonał w 2015 r. Norbert Sznober.
Plan opracował N. Sznober.

Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Kowalski K. 1951 (na planie Jaskini Wierzchowskiej Górnej); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wymieniają, podają długość); Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2018a (plan i opis inwentarzowy).
Materialy archiwalne
Autorzy opracowania Adam Polonius, Norbert Sznober
Redakcja Halina Grodzicka
Stan na rok 2018
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki otwór Podgląd grafiki plan
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie