Schronisko znajduje się w wybitnym filarze skalnym, wysuniętym najdalej na północ z całej grupy skalnej Popielowej. Filar widoczny jest z drogi asfaltowej Rzędkowice - Kostkowice nawet w okresie letnim. W literaturze taternickiej filar określany jest też nazwą Bogdanka. Przejście Fujarki nie nastręcza większych trudności. Należy wspiąć się 1,5 m na zaklinowany kamień w otworze NW.

Otwór NW ma 2 m wysokości i 0,60 m szerokości w środkowej części, otwór SE wychodzi na stromy stok. W ścianie NE szczeliny, od półki położonej 1,5 m nad spągiem, wychodzą na zewnątrz trzy równoległe, niedostępne kanały krasowe. Ta cecha morfologiczna zdecydowała o nadaniu schronisku nazwy Fujarka.
Fujarka rozwinięta jest w wapieniach górnojurajskich na rozmyciu pionowej szczeliny przebijającej na wylot podstawę filara.
Namulisko jest skąpe, złożone z gruzu wapiennego i próchnicy. Brak szaty naciekowej.
Schronisko bez własnego mikroklimatu, jest widne, przewiewne.
Brak obserwacji flory i fauny.

Schronisko jest ogólnie znane. W 2013 r. wspomina o nim K. Mazik, podając podstawowe parametry.

Pomiary wykonał w marcu 2013 r. K. Mazik.
Plan sporządził K. Mazik

Mazik K. 2013 (wymienia, podaje podstawowe parametry).