Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Szczelina w Bogdance
Inne nazwy
Nr inwentarzowy J.Cz.III-06.68
Region Wyżyna Śląsko-Krakowska
Współrzędne WGS84 λ: 19°32′29,30″, φ: 50°35′19,20″
Gmina Kroczyce (gm. wiejska)
Powiat zawierciański
Województwo śląskie
Właściciel terenu Prywatny | Park krajobrazowy Orlich Gniazd
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu WSW
Pozostałe otwory 2 - ku ENE.
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 345
Wysokość względna [m] 20
Głębokość [m]
Przewyższenie [m] 4
Deniwelacja [m] 4
Długość [m]
w tym szacowane [m]
8
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Kroczyce, Popielowa Góra, Obszar NATURA 2000 Ostoja Kroczycka, Wyżyna Częstochowska.
Opis drogi dojścia do otworu
Jaskinia znajduje się w rejonie wybitnego filara wysuniętego najdalej na północ z całej grupy skalnej Popielowej. Filar widoczny jest z drogi asfaltowej Rzędkowice - Kostkowice nawet w okresie letnim. Oddalony jest od niej około 50 m. W literaturze taternickiej filar określany jest nazwą Bogdanka. Szczelina w Bogdance przebija tę formację na wylot. Dlatego możemy do niej dojść zarówno od strony wschodniej jak i zachodniej. Od zachodu osiągamy szczelinę dość stromym podejściem.
Opis jaskini

Szerokość szczeliny wynosi średnio 0,60 - 0,80 m. Na wysokości 4 i 5 m zadaszają ją pojedyncze bloki skalne. W części wschodniej znajduje się dwumetrowy most skalny. Zejście na tą stronę jest trudniejsze (II). Ściany szczeliny pokryte są okrągłymi wżerami krasowymi, wtórnie wygładzonymi najprawdopodobniej podczas burz piaskowych. Wygładzenia te przebiegają poziomo.
Schronisko rozwinięte jest w wapieniach skalistych górnej jury na pęknięciu ciosowym.
Brak form naciekowych. Namulisko stanowi humus i duże bloki wapienne.
Schronisko w całości widne i przewiewne - nie posiada własnego mikroklimatu.
Na ścianach glony i mchy.
Brak przedstawicieli fauny.

 

Historia badań
Historia eksploracji
Historia dokumentacji

W 2013 r. wspomina o niej K. Mazik, podając podstawowe parametry.
Pomiary wykonał w maju 2013 r. K. Mazik przy współpracy M. i M. Wicher.
Plan sporządził K. Mazik.

Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Mazik K. 2013 (wymienia, podaje podstawowe parametry).
Materialy archiwalne
Autorzy opracowania Krzysztof Mazik
Redakcja Adam Polonius
Stan na rok 2020
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki Otwór ENE Podgląd grafiki otwór WSW Podgląd grafiki plan
Obiekt w serwisie Geostanowiska Geostanowisko Geostanowisko
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie