Jaskinia znajduje się w rejonie wybitnego filara, wysuniętego najdalej na północ z całej grupy skalnej Popielowej. Filar widoczny jest z drogi asfaltowej Rzędkowice - Kostkowice nawet w okresie letnim. Oddalony jest od niej około 50 m. W literaturze taternickiej filar określany jest nazwą Bogdanka. Aby dotrzeć do otworu Jaskini Deszczowej Zachodniej obchodzimy filar z prawej strony i stromym podejściem kierujemy się do wysokiej bramy skalnej. Stok pokryty jest osadami jaskiniowymi wydobytymi podczas wykopalisk archeologicznych w Jaskini Deszczowej J.Cz.III-06.24. W górnej części stoku, pod blokiem skalnym, widnieje mały otwór Jaskini Deszczowa Rynna J.Cz.III-06.69. Poniżej tego otworu trawersujemy kilka metrów w prawo do depresji, którą osiągamy otwór Jaskini Deszczowej Zachodniej.

Za otworem o wymiarach 0,8x1,4 m korytarz stopniowo zwęża się, by doprowadzić do końcowego rozszerzenia, skąd odchodzą niedostępne dla człowieka wąskie kanały.
Jaskinia rozwinięta jest w wapieniach skalistych górnej jury, na pęknięciu o azymucie 185.
Wstępna część korytarza pokryta jest grubą warstwą liści. Szata naciekowa jest uboga. Występują tylko nacieki grzybkowe.Na końcu występuje namulisko piaszczyste z dodatkiem humusu. Namulisko zdaje się być nienaruszone.
We wnętrzu jest całkiem ciemno. Jaskinia nie posiada własnego mikroklimatu a wewnątrz jest wyczuwalny przewiew.

Ponieważ w latach 1992-94 i 2011 zostały przebadane archeologicznie osady jaskiń Deszczowej J.Cz.III-06.24 i Schroniska w Krużganku J.Cz.III-06.27 położonych w bezpośrednim sąsiedztwie, wydaje się być celowe pozostawienie badań namulisk Jaskini Deszczowej Zachodniej przyszłym pokoleniom, kiedy pojawią się nowe metody badawcze.

W 2013 r. wspomina o niej K. Mazik, podając podstawowe parametry.
Pomiary wykonał w maju 2013 r. K. Mazik przy współpracy M. i M. Wicher.
Plan sporządził K. Mazik.

Mazik K. 2013 (wymienia, podaje podstawowe parametry).