Punktem wyjściowym w rejon Góry Słupsko jest położona u podnóża wieś Kostkowice. Ulicami Szkolną i Długą możemy dojechać do przełęczy między Grzbietem Chrapy a Górą Słupsko. Stąd, zielonym szlakiem pieszym trawersującym zachodnie zbocze Góry Słupsko, idziemy ok. 300 m do charakterystycznego miejsca, gdzie szlak przechodzi między dwoma ostańcami (Brama Słupska). Na prawo od Bramy i kilka metrów wyżej, pod zakrzaczonym murem skalnym, widnieje zachodni, trójkątny otwór Jaskini nad Bramą Słupską J.Cz.III-06.111. Od otworu zachodniego trawersujemy na północ 25 m i pod tym samym murem skalnym znajdujemy dość szeroki lecz niski do otwór, nad którym widzimy charakterystyczny kanał krasowy /Ucho/. Do Jaskini za Uchem możemy dotrzeć tymże zielonym szlakiem od Zalewu Kostkowice. Szlak prowadzi przez północne stoki Słupska, przecina malowniczą polankę z ostańcami i przez zachodnie zalesione zbocze doprowadza do wspomnianej wyżej Bramy Słupskiej.

Pod okapem otworu o wymiarach1,80x0,60 m znajduje się obszerny wał osypiska osiągający 2,5 m szerokości i 0,8 m wysokości. Szeroki lecz niski korytarz za otworem wypełnia próchnica i dalej czarna próchnica piaszczysta z gruzem wapiennym. W prawo, ku powierzchni odchodzą wąskie korytarzyki, którymi okresowo wędrują lisy. Korytarz główny w środkowej części rozdziela ostroga skalna zagłębiona w namulisku. Za ostrogą widzimy prostopadłe do dotychczasowej drogi korytarzyki, wypełnione w znacznym stopniu holoceńskimi osadami oraz 2. m kominek. Dalej korytarzyk w linii głównego ciągu lekko opada i zwęża się. Za zaciskiem Z I możemy jeszcze czołgać się 3 m i oświetlić kontynuację na długości około 3 m. Końcowe korytarzyki za ostrogą są bardzo ciasne i nie dociera tu światło dzienne.
Jaskinia rozwinięta jest w wapieniach górnej jury na rozmyciu międzywarstwowym.
Szata naciekowa jest uboga, spotykamy tylko naciek grzybkowy. Namulisko stanowi czarna, piaszczysta próchnica z gruzem wapiennym.
Wnętrze w pobliżu otworu jest mroczne, dalej całkiem ciemno. Jaskinia znajduje się pod wpływem zewnętrznych czynników atmosferycznych.
Stwierdzono występowanie sporej populacji pająków i motyli nocnych.

Jaskinia dotychczas nie była wzmiankowana w literaturze. Pierwotny otwór, aktualnie przesłonięty osadami miał szerokość min. 4 m. Aktualnie zbadana część może być fragmentem większej próżni wypełnionej namuliskiem.

Pomiary wykonał we wrześniu i w październiku 2013 r. K. Mazik.
Plan sporządził K. Mazik.