Schronisko jest położone w masywie Rusztowej Góry, w wybitnej turni skalnej usytuowanej na prawym zboczu Dolinki za Bramą Krakowską. Od Bramy Krakowskiej idziemy utwardzoną drogą (szlak niebieski) w górę dnem Dolinki za Bramą Krakowską. Po ok. 50 m skręcamy na prawe zbocze i ukośnie w górę podchodzimy pod skałę z dala widocznym otworem. Najłatwiejsze dojście prowadzi do otworu wschodniego (1.) od południowo-wschodniej strony skały początkowo w górę niewielką granią, a następnie eksponowanym trawersem w prawo ok. 4 m (trudności II).

Schronisko jest oknem skalnym o wysokości 3,3 m i szerokości ok. 2 m

Schronisko powstało w wapieniu skalistym jury górnej. Ma genezę krasową; jest niewielkim fragmentem większej jaskini zniszczonej przez erozję. Spąg skalny, jedynie miejscami śladowe ilości namuliska humusowego. Nacieków brak.

Mikroklimat zależny od warunków panujących na powierzchni. Światło sięga do końca.

W schronisku występują glony, porosty, mchy i rośliny nasienne (Aegopodium podagraria, Campanula sp., Cardaminopsis arenosa, Festuca pallens, Galeobdolon luteum, Ribes alpinum, Sedum maximum, S. sexangulare) zakorzenione w szczelinach skalnych.

W trakcie inwentaryzacji nie stwierdzono przedstawicieli fauny.

Schronisko znane od dawna. Prawdopodobnie pierwszy raz zostało zwiedzone przez uczniów Instytutu Agronomicznego w Marymoncie (Stronczyński, 1855). Informacja o tym jest zapewne pierwszą pisemną wzmianką o schronisku. W latach późniejszych licznie wzmiankowane w literaturze, często wraz ze zdjęciem. Nieuwzględnione przez K. Kowalskiego w inwentarzu „Jaskinie Polski” z powodu zbyt małych rozmiarów.

Ze względu na genezę, pomimo małych rozmiarów, zostało zinwentaryzowane 20.09.1997 r. przez M. Wawrykę z pomocą P. Płachty i M. Tomaszka. Pomiary wykonano przy pomocy busoli Freiberg i taśmy z włókna szklanego. Obserwacje uzupełniające przeprowadził M. Wawryka-Drohobycki 29.09.2019 r., który przy pomocy odbiornika Garmin GPSmap 62 ustalił współrzędne geograficzne otworu.
Plan opracował M. Wawryka.

Stronczyński K. 1855 (wzmianka o wyjściu przez uczniów Instytutu Agronomicznego w Marymoncie); Czarnowski S.J. 1899 (położenie, krótki opis, lokalizacja na schematycznej mapie); Album 1900–1910 (fot.); Wróblewski K. 1900,1907 (położenie krótki opis); Kowalski K. 1951 (identyfikacja na podstawie danych z literatury, schronisko nieujęte w inwentarzu ze względu na małe rozmiary); Gradziński M. i in. 1997a (plan i opis inwentarzowy, lokalizacja na mapie); Śliwiński W. 2016 (uwagi dotyczące nazewnictwa); Gradziński M. i in. 2020 (plan i opis inwentarzowy, lokalizacja na mapie); Partyka J. 2020 (legenda).