Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Schronisko w Kołowrociu
Inne nazwy Schronisko w Sułoszowej dolne
Nr inwentarzowy J.Olk.I-02c.195
Region Wyżyna Śląsko-Krakowska
Współrzędne WGS84 λ: 19°46′13,98″, φ: 50°14′44,99″
Gmina Sułoszowa (gm. wiejska)
Powiat krakowski
Województwo małopolskie
Właściciel terenu Skarb Państwa | Ojcowski Park Narodowy
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu N
Pozostałe otwory
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 412
Wysokość względna [m] 32
Głębokość [m] 0
Przewyższenie [m] 0
Deniwelacja [m] 0
Długość [m]
w tym szacowane [m]
2
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Sułoszowa I, Babie Doły, Wyżyna Olkuska
Opis drogi dojścia do otworu
Schronisko położone jest w skałach Kołowrocie na prawym zboczu bocznego wąwozu Babie Doły, w jego dolnej części. Od wylotu wąwozu do Doliny Prądnika (ok. 600 m powyżej zamku w Pieskowej Skale) idziemy ok. 300 m do wybitnej grupy skał Kołowrocie położonej wysoko na prawym zboczu. Otwór schroniska znajduje się ponad stromym zboczem, u podstawy skał po ich północnej stronie i jest dobrze widoczny z dna wąwozu.
Opis jaskini

Otwór o wysokości 2,4 m i szerokości 1,6 m prowadzi do niewielkiej salki o płaskim dnie.

Schronisko powstało w wapieniu skalistym jury górnej wzdłuż pionowych szczelin ciosowych. Namulisko humusowe z gruzem wapiennym pokryte liśćmi. Występuje zwietrzały naciek grzybkowy.

Schronisko suche. Światło sięga do końca.

Ściany całego schroniska pokryte glonami, porostami i mchami. Na spągu w granicy okapu rośliny nasienne (Urtica dioica) a na ścianach paprocie (Asplenium trichomanes).

W trakcie inwentaryzacji nie stwierdzono przedstawicieli fauny.

Historia badań
Historia eksploracji

Schronisko znane od dawna.

Historia dokumentacji

Zostało zinwentaryzowane 04.11.1947 r. przez K. Kowalskiego, wymienione przez M. Szelerewicza i A. Górnego (1986). Zinwentaryzowane 17.04.2000 r. przez B. Michalską i M. Wawrykę. Pomiary wykonano przy pomocy busoli Freiberg i taśmy z włókna szklanego. Obserwacje uzupełniające przeprowadził M. Wawryka-Drohobycki 19.10.2019 r., który przy pomocy odbiornika Garmin GPSmap 62 ustalił współrzędne geograficzne otworu.
Plan opracował M. Wawryka.

Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Kowalski K. 1951 (zinwentaryzowane, położenie, opis, historia poznania, plan, lokalizacja na załączonej mapie); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wymienione w wykazie, lokalizacja na mapie); Gradziński M. i in. 2001 (opis inwentarzowy, plan, lokalizacja na mapie); Gradziński M. i in. 2020 (opis inwentarzowy, plan, lokalizacja na mapie).
Materialy archiwalne
Autorzy opracowania Michał Gradziński, Beata Michalska
Redakcja Józef Partyka
Stan na rok 2020
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki otwór Podgląd grafiki plan
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie