Dane szczegółowe jaskini
| Nazwa | Schronisko w Kołowrociu |
| Inne nazwy | Schronisko w Sułoszowej dolne |
| Nr inwentarzowy | J.Olk.I-02c.195 |
| Region | Wyżyna Śląsko-Krakowska |
| Współrzędne WGS84 | λ: 19°46′13,98″, φ: 50°14′44,99″ |
| Gmina | Sułoszowa (gm. wiejska) |
| Powiat | krakowski |
| Województwo | małopolskie |
| Właściciel terenu | Skarb Państwa | Ojcowski Park Narodowy |
| Podstawa ochrony | |
| Ekspozycja otworu | N |
| Pozostałe otwory | |
| Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 412 |
| Wysokość względna [m] | 32 |
| Głębokość [m] | 0 |
| Przewyższenie [m] | 0 |
| Deniwelacja [m] | 0 |
|
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
2
|
| Rozciągłość horyzontalna [m] | |
| Położenie geograficzne | Sułoszowa I, Babie Doły, Wyżyna Olkuska |
| Opis drogi dojścia do otworu |
Schronisko położone jest w skałach Kołowrocie na prawym zboczu bocznego wąwozu Babie Doły, w jego dolnej części. Od wylotu wąwozu do Doliny Prądnika (ok. 600 m powyżej zamku w Pieskowej Skale) idziemy ok. 300 m do wybitnej grupy skał Kołowrocie położonej wysoko na prawym zboczu. Otwór schroniska znajduje się ponad stromym zboczem, u podstawy skał po ich północnej stronie i jest dobrze widoczny z dna wąwozu.
|
| Opis jaskini |
Otwór o wysokości 2,4 m i szerokości 1,6 m prowadzi do niewielkiej salki o płaskim dnie. Schronisko powstało w wapieniu skalistym jury górnej wzdłuż pionowych szczelin ciosowych. Namulisko humusowe z gruzem wapiennym pokryte liśćmi. Występuje zwietrzały naciek grzybkowy. Schronisko suche. Światło sięga do końca. Ściany całego schroniska pokryte glonami, porostami i mchami. Na spągu w granicy okapu rośliny nasienne (Urtica dioica) a na ścianach paprocie (Asplenium trichomanes). W trakcie inwentaryzacji nie stwierdzono przedstawicieli fauny. |
| Historia badań |
|
| Historia eksploracji |
Schronisko znane od dawna. |
| Historia dokumentacji |
Zostało zinwentaryzowane 04.11.1947 r. przez K. Kowalskiego, wymienione przez M. Szelerewicza i A. Górnego (1986). Zinwentaryzowane 17.04.2000 r. przez B. Michalską i M. Wawrykę. Pomiary wykonano przy pomocy busoli Freiberg i taśmy z włókna szklanego. Obserwacje uzupełniające przeprowadził M. Wawryka-Drohobycki 19.10.2019 r., który przy pomocy odbiornika Garmin GPSmap 62 ustalił współrzędne geograficzne otworu. |
| Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
| Literatura |
Kowalski K. 1951 (zinwentaryzowane, położenie, opis, historia poznania, plan, lokalizacja na załączonej mapie); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wymienione w wykazie, lokalizacja na mapie); Gradziński M. i in. 2001 (opis inwentarzowy, plan, lokalizacja na mapie); Gradziński M. i in. 2020 (opis inwentarzowy, plan, lokalizacja na mapie).
|
| Materialy archiwalne |
|
| Autorzy opracowania | Michał Gradziński, Beata Michalska |
| Redakcja | Józef Partyka |
| Stan na rok | 2020 |
| Grafika, zdjęcia |
otwór
plan
|
otwór