Dane szczegółowe jaskini
Nazwa | Schronisko w Kołowrociu |
Inne nazwy | Schronisko w Sułoszowej dolne |
Nr inwentarzowy | J.Olk.I-02c.195 |
Region | Wyżyna Śląsko-Krakowska |
Współrzędne WGS84 | λ: 19°46′13,98″, φ: 50°14′44,99″ |
Gmina | Sułoszowa (gm. wiejska) |
Powiat | krakowski |
Województwo | małopolskie |
Właściciel terenu | Skarb Państwa | Ojcowski Park Narodowy |
Podstawa ochrony | |
Ekspozycja otworu | N |
Pozostałe otwory | |
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 412 |
Wysokość względna [m] | 32 |
Głębokość [m] | 0 |
Przewyższenie [m] | 0 |
Deniwelacja [m] | 0 |
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
2
|
Rozciągłość horyzontalna [m] | |
Położenie geograficzne | Sułoszowa I, Babie Doły, Wyżyna Olkuska |
Opis drogi dojścia do otworu |
Schronisko położone jest w skałach Kołowrocie na prawym zboczu bocznego wąwozu Babie Doły, w jego dolnej części. Od wylotu wąwozu do Doliny Prądnika (ok. 600 m powyżej zamku w Pieskowej Skale) idziemy ok. 300 m do wybitnej grupy skał Kołowrocie położonej wysoko na prawym zboczu. Otwór schroniska znajduje się ponad stromym zboczem, u podstawy skał po ich północnej stronie i jest dobrze widoczny z dna wąwozu.
|
Opis jaskini |
Otwór o wysokości 2,4 m i szerokości 1,6 m prowadzi do niewielkiej salki o płaskim dnie. Schronisko powstało w wapieniu skalistym jury górnej wzdłuż pionowych szczelin ciosowych. Namulisko humusowe z gruzem wapiennym pokryte liśćmi. Występuje zwietrzały naciek grzybkowy. Schronisko suche. Światło sięga do końca. Ściany całego schroniska pokryte glonami, porostami i mchami. Na spągu w granicy okapu rośliny nasienne (Urtica dioica) a na ścianach paprocie (Asplenium trichomanes). W trakcie inwentaryzacji nie stwierdzono przedstawicieli fauny. |
Historia badań |
|
Historia eksploracji |
Schronisko znane od dawna. |
Historia dokumentacji |
Zostało zinwentaryzowane 04.11.1947 r. przez K. Kowalskiego, wymienione przez M. Szelerewicza i A. Górnego (1986). Zinwentaryzowane 17.04.2000 r. przez B. Michalską i M. Wawrykę. Pomiary wykonano przy pomocy busoli Freiberg i taśmy z włókna szklanego. Obserwacje uzupełniające przeprowadził M. Wawryka-Drohobycki 19.10.2019 r., który przy pomocy odbiornika Garmin GPSmap 62 ustalił współrzędne geograficzne otworu. |
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
Literatura |
Kowalski K. 1951 (zinwentaryzowane, położenie, opis, historia poznania, plan, lokalizacja na załączonej mapie); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wymienione w wykazie, lokalizacja na mapie); Gradziński M. i in. 2001 (opis inwentarzowy, plan, lokalizacja na mapie); Gradziński M. i in. 2020 (opis inwentarzowy, plan, lokalizacja na mapie).
|
Materialy archiwalne |
|
Autorzy opracowania | Michał Gradziński, Beata Michalska |
Redakcja | Józef Partyka |
Stan na rok | 2020 |
Grafika, zdjęcia | otwór plan |