Schronisko położone jest w skałach na prawym zboczu bocznego wąwozu Babie Doły, w jego górnej części. Od wylotu wąwozu do Doliny Prądnika (ok. 600 m powyżej zamku w Pieskowej Skale) idziemy w górę utwardzoną drogą ok. 1300 m. W miejscu nieznacznego rozszerzenia wąwozu skręcamy w lewo w stronę niewielkiej grupy skał, położonej blisko drogi. Otwór północny (1.) schroniska znajduje się u podstawy skał i jest dobrze widoczny z drogi. Otwór zachodni (2.) znajduje się po przeciwnej stronie niewybitnej grani.

Za otworem północnym (1.) o wysokości 2,5 m i szerokości 1,4 m znajduje się nisza o płaskim dnie. Po prawej stronie odchodzi od niej wąski (Z III), meandrujący korytarz doprowadzający do otworu zachodniego (2.) o wysokości 0,6 m i szerokości 0,5 m.

Schronisko jest rozwinięte w wapieniu skalistym jury górnej wzdłuż pionowych szczelin ciosowych. Na stropie widoczne kotły wirowe o średnicy kilkunastu centymetrów. Schronisko ma genezę krasową. Powstało w warunkach freatycznych.

W niszy namulisko humusowe z gruzem wapiennym pokryte liśćmi. W korytarzu spąg skalny. Występuje naciek grzybkowy.

Schronisko suche, zacienione. Światło rozproszone sięga do końca.

Ściany schroniska w obu otworach pokryte glonami, porostami i mchami. Na spągu w otworze północnym rośliny nasienne (Aegopodium podagraria, Corylus avellana, Galeobdolon luteum, Galium odoratum, Geranium robertianum, Mycelis muralis).

W trakcie inwentaryzacji stwierdzono występowanie muchówek.

Schronisko znane od dawna. 

Zostało zinwentaryzowane 04.11.1947 r. przez K. Kowalskiego, wymienione przez Szelerewicza i Górnego (1986). Zinwentaryzowane 17.04.2000 r. przez B. Michalską i M. Wawrykę. Pomiary wykonano przy pomocy busoli Freiberg i taśmy z włókna szklanego. Obserwacje uzupełniające przeprowadził M. Wawryka-Drohobycki 19.10.2019 r., który przy pomocy odbiornika Garmin GPSmap 62 ustalił współrzędne geograficzne otworu.
Plan opracował M. Wawryka.

Kowalski K. 1951 (zinwentaryzowane, położenie, opis, historia poznania, plan, lokalizacja na załączonej mapie); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wymienione w wykazie, lokalizacja na mapie); Gradziński M. i in. 2001 (opis inwentarzowy, plan, lokalizacja na mapie); Gradziński M. i in. 2020 (opis inwentarzowy, plan, lokalizacja na mapie).