Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Idziemy dnem Doliny Strążyskiej, dalej omijamy Siklawicę i niewyraźną percią przez Małą Dolinkę docieramy pod pierwszy próg Żlebu Kirkora. Nad pierwszym stopniem progu, w małym obniżeniu, do którego dochodzimy bardzo łatwo, z lewej strony znajduje się dolny otwór. Dalej na E, (po prawej orograficznie stronie), w szczelinie przy ścianie widać otwór górny. Podczas sporządzania dokumentacji można było dojść do niego po stromym płacie śniegu. Przy braku śniegu odsłania się kilkumetrowy, trudny próg. Zwiedzanie łatwe.

Otwór górny szczelinowy ma 0,3 m szerokości i 0,6 m wysokości. Otwór dolny jest nieco szerszy (0,8 m), wysoki na 1,3 m.  Korytarz łączący oba otwory rozwinął się na szczelinie w wapieniach urgonu płaszczowiny Giewontu. Przy otworze wschodnim jest on bardzo ciasny, dalej rozszerza się do 1 m. W najwyższej części szczeliny strop tworzą zaklinowane obtoczone głazy. W południowej ścianie widać niewielką wnękę, ściany są zwietrzałe. Dno stromo opada ku zachodowi.

Namulisko tworzy drobny rumosz i gleba. Część materiału budującego namulisko pochodzi z wyższych partii żlebu. W dolnej części korytarza zalega prawie przez całe lato płat śniegu.

Jest wilgotno. Światło dociera wszędzie. Niektóre rośliny pojawiają się przy otworach późnym latem, po stopieniu śniegu.

Do 1980 r. brak wzmianek o tym obiekcie.

W ramach wyprawy inwentaryzacyjno-poszukiwawczej WAKS dokumentację sporządziła w dniu 27.06.1980 r. I. Luty przy współpracy M. Walczaka. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009). 10 października 2017 r. F. Filar skorygował współrzędne geograficzne otworu i wykonał jego zdjęcie.
Plan opracowała I. Luty.

Luty, I. 1980 (wzmianka bez użycia nazwy); TATRY POLSKIE,1984 (lokalizacja na mapie 1:10 000); Jaskinie TPN 1991 (plan, przekrój i opis inwentarzowy). Opracowała Izabella Luty.