z centrum wsi Bolęcin idziemy w górę szutrową drogą na południowy-zachód na „Wzgórze 351”. Jaskinia znajduje się w środkowej części charakterystycznego ostańca znanego jako Skałka Triasowa lub Kamień. Wejście do jaskini znajduje się w północnej części głównej masy skały, około 4 m na zachód od Schroniska w Skałce w Bolęcinie I. Do wspomnianego schroniska prowadzi wygodna ścieżka. Dojście do samej skałki łatwe, w pobliżu znajdują się szlaki piesze i rowerowe. Tuż przed wejściem do obiektu znajdują się kolczaste krzaki, dość uciążliwe do pokonania w sezonie letnim. Zwiedzanie dość łatwe, wymagany kombinezon.

Wchodzimy do obiektu poprzez szeroki 4 metrowy okap, najwygodniejsza jest jego prawą część, ponieważ po środku znajduje się zwężenie dzielące wejście na 2 części, po lewej i prawej stronie pochylni wejściowej mijamy kanały krasowe, prawy kontynuuje się w kierunku najwyższej ze skałek (około 2,5m w kierunku wschodnim). Przechodzimy bezpośrednio z pochylni do głównej Sali jaskini o długości 4m i szerokości 3m – Sala Pierwotnego Paleniska. W lewej stronie spągu wspomnianej sali znajduje się zagłębienie w namulisku, które poprzez szczeliny wskazuje na możliwą kontynuację w stronę północną. Na początku sali po prawej stronie od pochylni, znajduje się kolejny kanał który prowadzi pod blokiem skalnym w kierunku zachodnim.
Po drugiej stronie skały około 10-12m w linii prostej znajduje się szczelina, która może wskazywać, że jaskinia może rozwijać się pod całą formacją skałki „Kamień”.
Jaskinia powstała w środkowotriasowym wapieniu diploporowym.
Wnętrze powstało wskutek procesów krasowych, zmodyfikowane przez procesy zawaliskowe.
Namulisko gliniasto – kamieniste z dużą ilością śmieci.
Występują nacieki grzybkowe, ślady bardzo starych nacieków, żelaziste skupiska rud (sferosyderyt). Strop jest wyjątkowo mocno okopcony co wskazuje na obecność człowieka (pierwotnego?) w jaskini.
Pochylnia wejściowa jest sucha, główna sala posiada mikroklimat suchy ale zależny od warunków zewnętrznych. W jaskini występuje lekki przewiew, w sezonie zimowym można zaobserwować wytop w miejscu otworu, co wskazuje na minimalną dynamikę jaskini.
Światło sięga do pochylni wejściowej.
Przy otworze rosną paprocie, liczne mchy i glony, wewnątrz widoczne korzenie krzewów zwisające ze stropu.
Z fauny występuje w dużej ilości sieciarz jaskiniowy (Meta menardi), poza tym ćmy, muchówki. Możliwe że jest to stanowisko nietoperzy (obecność guana).

Ze względu na bliskość dróg i zabudowań jaskinia znana od bardzo dawna. Pierwotnie jaskinia była całkowicie wypełniona śmieciami komunalnymi, końcowa warstwa śmieci zalegająca z jaskinia pochodzi z 1916 (butelka). Można wnioskować że jaskinia mogła być wykorzystywana w przeszłości jako miejsce biwakowe.
22 grudnia 2020 roku dokonano obserwacji wytopu i wykonano pomiary GPS. 21 sierpnia 2022 roku wykonano letnią inwentaryzację wstępną i dokumentację zdjęciową. 2 października 2022 przekopano pochylnię wejściową (pierwsze wejście do głównej sali), usunięto rumosz skalny, wykonano pierwsze pomiary. 8 października 2022 roku wykonano inwentaryzację w tym pomiary dla planów 2D i 3D z wykorzystaniem lidaru. W inwentaryzacji uczestniczyli Paweł Michalski i Magdalena Rożeń.

Plan opracował P. Michalski