Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z Kuźnic idziemy zielono znakowaną drogą wiodącą Doliną Bystrej do ujścia Kasprowego Potoku, następnie prosto, drogą prowadzącą wschodnim zboczem Doliny Goryczkowej, pod Myślenickiemi Turniami, w kierunku wyciągu narciarskiego. W miejscu, gdzie droga ta przebiega najbliżej skał Myślenickich Turni (kilkadziesiąt metrów na S od ich północnego krańca), poniżej skałki wysuniętej najdalej na zachód, skręcamy na lewo, na strome zbocze porośnięte krzewami i drzewami. Po kilkudziesięciu metrach docieramy do otworu Jaskini Goryczkowej T.D-16.01, położonej pod tą skałką. Stąd idziemy około 20 m na lewo (ku NE), do góry, pod skałkami, dalej skalisto-trawiastym zboczem na prawo, omijamy otwór Nyży pod Myślenicką Szczeliną T.D-16.07 i wznosimy się płytkim lecz stromym, trawiasto-piarżystym żlebem. Przed progiem widocznym na wprost skręcamy w NE gałąź żlebu. Tuż przed jej zakończeniem trawersujemy lesisty stok około 5 m na lewo, a następnie skręcamy na prawo i idziemy nim niecałe 25 m wprost do góry, pod małą skałkę, pokonując wiatrołomy oraz maliny. Pod skałką odnajdujemy ukryty wśród gęstej roślinności otwór poszukiwanej groty. Dojście i zwiedzanie bez trudności, choć uciążliwe.

W otworze szerokim na 1,9 m widać dużą, zaklinowaną wantę, rozdzielającą go na dwie części. Wchodzimy obszerniejszą częścią otworu (około 0,7x0,7 m) do stromo opadającej komórki zawaliskowej o długości 3 m. Z najniższego punktu komórki, ku E przeciskamy się przez skalne zwężenie w kształcie łzy (0,3x0,45 m), za którym opada 0,4-metrowy prożek. Wiedzie stąd prawie poziomy, myty korytarzyk. Jest on bardzo ciasny (o szerokości 0,3 m, wysoki na 0,6–0,8 m), a po około 3 m zamyka go całkowicie namulisko.

Grota rozwinęła się w wapieniach (seria wierchowa, fałd Giewontu), na szczelinach o kierunku W–E i WNW–ESE. Wstępna komórka ma charakter zawaliskowy, korytarzyk za nią jest myty, na początku o kształcie owalnej rury. Na jego ścianach widać zagłębienia wirowe. W grocie występują nacieki grzybkowe. Namulisko komórki stanowi głównie gleba, autochtoniczny gruz wapienny oraz wielkie wanty oberwane ze stropu. W korytarzyku na dnie zalega glina jaskiniowa z okruchami wapieni. W osadach występuje też domieszka żwirowo-piaszczystego materiału allochtonicznego.

Grota jest wilgotna. Światło sięga do końca komórki, myty korytarzyk jest ciemny. Przewiewu nie wyczuwa się. Przy otworze rozwijają się liczne gatunki roślin kwiatowych, paproci oraz obecne również w komórce mchy, glony i porosty. W jaskini występują owady troglokseniczne, m.in. różne gatunki pająków, kosarze, motyle, ćmy, muchówki i in. Zauważono też nietoperze.

    Jaskinia została odkryta w dniu 13 maja 1932 r. przez S. Zwolińskiego i Michała Pawlikowskiego (syna Jana Gwalberta), podczas szczegółowej penetracji zachodnich zboczy Myślenickich Turni. Odkrywcy nie opublikowali wówczas żadnych wzmianek. Krótką notatkę o tym obiekcie S. Zwoliński zawarł jedynie w swoim notatniku (wydanym w 1993 r.): „.na lewo od otworu Groty Goryczkowej spotykamy dość wysoko (na grzędzie po lewej stronie) korytarzyk pod skałką zapadający w dół. Po 3 m dość obszernego korytarzyka przechodzi on w ciasną, nie do przebycia rurę kształtu [tu rysunek obrazujący kształt]”. Zamieszczone przez Zwolińskiego (1955b) wzmianki mówią ogólnie o kilku małych grotach w tej okolicy.

Podczas prac związanych z przygotowywaniem do druku notatek Zwolińskiego oraz prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ wielokrotnie poszukiwano korytarzyka. Udało się go odnaleźć dopiero w dniu 14 grudnia 2000. Dokumentację jaskini sporządziła wówczas I. Luty przy współpracy W. Morgi, wykonała również pomiary sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu metodą ciągu busolowo-taśmowego. Pomiary przeprowadzono za pomocą zestawu Silva i taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Zwoliński, S. 1955b (wzmianka o genezie kilku małych grot w tej okolicy, bez nazw); Zwoliński, S. 1993 (opis wycieczki odkrywczej, położenia i groty); Luty, I. 1994 (informacja o próbie odszukania obiektu); Jaskinie TPN 2002b (plan i opis inwentarzowy).