Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z Polany na Stołach nieznakowaną ścieżką (stary szlak) wiodącą przez Przełęcz ku Stawku i Załupę docieramy w pobliże charakterystycznej igliczki skalnej. Stąd trawersujemy na lewo do góry, w okolice górnego otworu Bańdziocha Kominiarskiego T.E-07.07a i dalej pod skałami, aż za wyraźny żleb opadający po wschodniej stronie Kufy (razem ponad 500 m trawersu). Po strawersowaniu żlebu docieramy do skałek pod granią. Jedna z nich ma charakterystyczny kształt przypominający sfinksa. Za tą skałką idziemy do góry na grań, omijając otwór Jaskini Skośnej T.E-06.01, następnie kilka kroków na lewo, ku E, do poszukiwanej szczeliny przecinającej grań w poprzek. Idąc od szczytu Kominiarskiego Wierchu granią, przez kosówki, docieramy do niej po około 400 m. Dojście łatwe, miejscami nieco eksponowane, zwiedzanie nieco trudne (zapieraczka w bardzo ciasnej, pionowej szczelinie).

Otwór długi na 10 m o przebiegu NW–SE ma od 0,18 m do 0,4 m szerokości. Przy jego końcach są lejkowate rozszerzenia. Prowadzi do pionowej, niezwykle wąskiej szczeliny, zagruzowanej na dole. Zaklinowane w niej kamienie sprawiają, że głębokość szczeliny jest bardzo zmienna. Najbardziej dostępne jest rozszerzenie (do 0,4 m) w środkowej części szczeliny, gdzie osiąga ona głębokość 5,2 m, zwężając się ku dołowi.

Opisywany obiekt jest nieco rozwartą szczeliną tektoniczną, która powstała w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii paraautochtonicznej. Ściany są zwietrzałe, kruche. Dno buduje zawalisko. Namulisko tworzy gruz i wanty wapienne oraz gleba. Szczelina łączy się prawdopodobnie niedostępnymi pęknięciami z Jaskinią Skośną T.E-06.01 i innymi wielkimi, rozwartymi szczelinami tektonicznymi w okolicy, jeszcze nie udokumentowanymi.

Wilgotność i przewiew zależne są tu częściowo od warunków atmosferycznych panujących na powierzchni terenu. Bez względu na pogodę wyczuwa się jednak spod zawaliska zimny przeciąg. Światło rozproszone sięga do końca.

Przy otworze rozwijają się roślinny kwiatowe, zwieszają się nad nim kosówki, widać też nieco mchu i porostów. Obecności fauny nie stwierdzono.

Szczelina znana była od dawna. Wzmiankę o niej zawarto w opisie dojścia do Jaskini Skośnej T.E-06.01 (Kardaś, 1991).

Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, jej dokumentację sporządziła I. Luty przy współpracy B. Zalewskiego w dniu 22 września 2003 r. Pomiary wykonano przy użyciu busoli i klizymetru Suunto oraz taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Kardaś, R.M. 1991 (wzmianka dotycząca położenia); Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).