Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z Hali Pisanej podążamy żółtym szlakiem do Wąwozu Kraków. Za barierą zamykającą szlak turystyczny przez wąwóz skręcamy do pierwszego żlebu na prawo i trzymając się jego lewego orograficznie zbocza dochodzimy do pierwszej wyraźnej przełączki w grani. Z przełączki około 40 m trawersem ku W pod ścianą turni. Dalej schodzimy kilkanaście metrów niewyraźnym żlebem na półkę, gdzie odnajdujemy otwór. Znajduje się on na prawo (ku NE) od małej przełączki na tej półce, na przeciwko Radkowej Dziury II. Inne dojście (trudniejsze) wiedzie od strony niewyraźnej ścieżki prowadzącej do Jaskini Poszukiwaczy Skarbów T.E-08.18. Wspinamy się wprost do góry (ku S) bardzo stromym, trawiasto-skalistym żlebem wciętym w ramię turni, aż do opisywanej wyżej półki. Jest to drugi, wyraźny żleb licząc w dół od otworu Jaskini Poszukiwaczy Skarbów. Dojście łatwe, zwiedzanie bez trudności.

Otwór jest myty, półokrągły (1,6x0,8 m). Za nim ciągnie się lekko opadający, prawie prosty korytarz zamknięty rumoszem.

Dziura rozwinęła się w wapieniach górnej jury autochtonicznej serii wierchowej. Jej ściany i strop są myte, miejscami występują na nich zagłębienia wirowe. Widać też dobrze rozwinięte nacieki grzybkowe oraz mleko wapienne. Namulisko przy otworze tworzy próchnica obecna w całej grocie, głębiej dominuje rumosz wapienny z domieszką gliny zawierającej również drobny materiał allochtoniczny. Obiekt ten wraz z sąsiadującą Radkową Dziurą II był zapewne niegdyś częścią większego systemu, w skład którego wchodziła również Jaskinia Poszukiwaczy Skarbów.

Grota jest wilgotna. Wyczuwa się bardzo silny przewiew spod namuliska. Do końca korytarza dociera jedynie światło odbite.

Przy otworze rozwijają się nieliczne rośliny kwiatowe oraz porosty, mchy i glony. W głębi zauważono dużą ilość komarów i ciem oraz chruściki.

Grota nie była dotąd wzmiankowana w literaturze speleologicznej. Zauważył ją wiosną 1993 r. R. Cygan.

W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich PTPNoZ dokumentację jaskini sporządziła 21 lipca 1994 r. I. Luty przy współpracy R. Cygana i J. Iwanickiego (jr). Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Jaskinie TPN 1994 (plan i opis inwentarzowy).