Idziemy dnem wąwozu Kraków do pierwszego progu. Udajemy się dalej dnem wąwozu, skręcającym tu w lewo. Przed oczami mamy widok na skały Saturna i żleb wcinający się między nie, a odosobnioną skałę z prawej (za progiem jest to pierwszy żleb w prawym orograficznie zboczu wąwozu). Idziemy dalej dnem Wąwozu, który skręca w prawo (zwężenie między wysokimi skałami), a następnie ostrym łukiem w lewo. Za kolejnym zakrętem w prawo wychodzimy na rozszerzenie wąwozu o dnie częściowo porośniętym smrekami. Z rozszerzenia tego prowadzi w górę kilka żlebów Idziemy dalej, do kolejnego zwężenia wąwozu w kilkumetrowej szerokości kanion. Tuż przed nim, w prawym orograficznie zboczu widoczny jest duży otwór Dziury z Konkrecjami Niżniej. Szukany otwór jest położony w tej samej skale, na prawo od niej, w szczelinie pod okapem. Dojście: od dołu wymaga pokonania gładkiej i śliskiej ścianki. Łatwiej jest dostać się do niej zjazdem od góry po wykonaniu wahadła.

W głębi, pod okapem zaczyna się wąska szczelina, z prawej strony ograniczona poderwaną, ukośną płytą. Jest ona początkowo otwarta od dołu, głębiej zaklinowanych jest kilka głazów, a dalej występuje skalne dno. Około 2 m od początku znajduje się szczelinowy, myty, zwężający się w zacisk (osiągający maksymalnie 25 cm) korytarzyk. Korytarzyk ten nie został pokonany podczas prac inwentaryzacyjnych. Za krótkim zaciskiem korytarzyk rozszerza się i po około 2,53 m widać wnękę z prawej strony (lub zakręt korytarzyka?). Rozwinięty jest w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii autochtonicznej.

Obiekt, który być może należy korelować z nazwą jaskini, podaną po raz pierwszy w pracach Wójcika (1966a, 1969a) budzi poważne wątpliwości identyfikacyjne. Szczelina ta, podobnie jak położona poniżej Dziura z Konkrecjami Niżnia znana musiała być od dawna. Po raz pierwszy wymienia ją Wójcik (1966a, 1969a) podając następujące dane: długość (8 m), wysokość 1185 m n.p.m., wysokość nad dnem wąwozu 15 m oraz stwierdza, że rozwinęła się w wapieniach górnej jury. Podane przez niego informacje odnośnie lokalizacji (ilustracje) i wynikające z wszystkich tych danych wątpliwości zostały przedyskutowane w dokumentacji Dziury z Konkrecjami Niżnej T.E-09.11. Następne publikacje powtarzają tylko dane za Wójcikiem, nie wnosząc nic nowego do kwestii identyfikacji obiektu.

W trakcie inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ prowadzono poszukiwania obu Dziur z Konkrecjami – jeżeli położony niżej obiekt został trafnie rozpoznany jako Niżna Dziura z Konkrecjami, to w pobliżu opisywanego obiektu brak innego, mogącego odpowiadać Wyżniej Dziurze z Konkrecjami. W lipcu 1977 r. R.M. Kardaś przy współpracy M. Różyczki zjechał do otworu, próba pokonania zacisku zakończyła się niepowodzeniem. Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Szkic planu wykonał R.M. Kardaś.

Wójcik, Z. 1966a (dane morfometryczne i geologiczne); Wójcik, Z. 1968 (wzmiankuje); Wójcik, Z. 1969a (dane morfometryczne i geologiczne); Jaskinie TPN 1994 (szkic i opis inwentarzowy).