Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Idziemy dnem wąwozu do pierwszego progu. Udajemy się dalej dnem wąwozu, skręcającym tu w lewo. Przed oczami mamy widok na skały Saturna i żleb wcinający się między nie, a odosobnioną skałę z prawej (za progiem jest to pierwszy żleb w prawym orograficznie zboczu wąwozu). Idziemy dalej dnem Wąwozu, który skręca w prawo (zwężenie między wysokimi skałami), a następnie ostrym łukiem w lewo. Za kolejnym zakrętem w prawo wychodzimy na rozszerzenie wąwozu o dnie częściowo porośniętym smrekami. Z rozszerzenia tego prowadzi w górę kilka żlebów trzeci z nich prowadzi do Arkady. Mijamy ten żleb i po ok. 25 m w prawym orograficznie zboczu, w skałce wznoszącej się bezpośrednio nad dnem wąwozu, dostrzegamy na wysokości ok. 7 m dwa owalne otwory Dudziej Dziury T.E-09.21, zasłonięte częściowo drzewami. Od Dudziej Dziury trawersujemy w lewo, pod ścianę ograniczającą żleb od prawej (or.) strony. Poszukiwana jaskinia znajduje się w ścianie skałki pod okapem, nad trawiastym, około 6 mym progiem. Dojście i zwiedzanie łatwe.

Z trawiastej półeczki, mały, trójkątny otwór o szerokości 0,6 m i wysokości 0,8 m prowadzi do krótkiego, niewysokiego korytarzyka. W głębi staje się on szczelinowaty, osiąga wysokość około 1,5 m i kończy się nad małym, 0,8 m wysokim prożkiem.

Jaskinia rozwinęła się w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii autochtonicznej. Namulisko jest gliniaste, w otworze występuje gleba. Miejscami na ścianach zachowały się resztki polew naciekowych i nacieki grzybkowe.

Ściany są wilgotne, światło sięga prawie do końca korytarzyka. W otworze występuje obfita roślinność – głównie trawy oraz mchy i porosty. Obserwowano ślimaki, liczne pająki, kosarze muchy oraz motyle.

Jaskinia wcześniej nie była wzmiankowana w literaturze, brak też informacji o jej zwiedzaniu. Nie można jednak wykluczyć możliwości, że jest to obiekt wymieniany kilkakrotnie w publikacjach pod nazwą "Jaskinia nad Mokrym Progiem" (Wójcik 1966a, 1969a i za nim: Kozik 1972, Borowiec i in. 1977, 1978), którego nie udało się odszukać. Za taką hipotezą może przemawiać lokalizacja na mapkach we wspomnianych pracach Wójcika, jednak znaczna rozbieżność parametrów morfometrycznych raczej wyklucza tę hipotezę – dla "Jaskini nad Mokrym Progiem" Wójcik (op. cit.) podaje długość 15 m, wysokość otworu 1185 m n.p.m. przy wysokości nad dnem Wąwozu 44 m, a dla pobliskiej Dudziej Dziury 1204 m n.p.m. i 40 m nad dnem Wąwozu.

Opisywana tu Jaskinia Pajęcza została znaleziona w dniu 21 września 1978 r. podczas inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ przez J. Bednarka, A. Burkacką i R.M. Kardasia. Dokumentację jaskini sporządził R.M. Kardaś przy współpracy wymienionych osób. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował R.M. Kardaś.

Kardaś R.M. 1979e (wzmianka o znalezieniu); Burkacki M., Kapełuś M., Kardaś R.M., Luty I. 1984 (wzmianka); Jaskinie TPN 1994 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).