Dane szczegółowe jaskini
Nazwa | Dziura w Ździarach |
Inne nazwy | |
Nr inwentarzowy | T.E-09.27 |
Region | Tatry |
Współrzędne WGS84 | λ: 19°52′41,70″, φ: 49°14′31,80″ |
Gmina | Kościelisko (gm. wiejska) |
Powiat | tatrzański |
Województwo | małopolskie |
Właściciel terenu | Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy |
Podstawa ochrony | |
Ekspozycja otworu | S |
Pozostałe otwory | 2 - ku S, 1492,5 m n.p.m. |
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 1490 |
Wysokość względna [m] | 480 |
Głębokość [m] | 0 |
Przewyższenie [m] | 2,50 |
Deniwelacja [m] | 2,50 |
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
6
|
Rozciągłość horyzontalna [m] | |
Położenie geograficzne | Dolina Kościeliska, na prawym orograficznie zboczu Doliny Kościeliskiej, w północnej części Ździarów. |
Opis drogi dojścia do otworu |
Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z Hali Pisanej podchodzimy Żlebem nad Pisaną około 550 m, następnie skręcamy na lewo do żlebu, którym stromo do góry podchodzimy pod największą ścianę, zwaną „Filarem Ździarów”. Stąd skręcamy w prawo, do pięknego żlebu o pionowych ścianach. Wspinamy się jego pochyłymi progami (trudności I-II), wypreparowanymi w wapieniach dolomitycznych. Po wyjściu nad najwyższy próg, w prawej (or.) ścianie żlebu, na trawiastej, łatwo dostępnej półce, zauważamy dwa otwory. Dojście nieco trudne, zwiedzanie bez trudności.
|
Opis jaskini |
Otwór dolny, ograniczony niskim okapem, ma ponad 5 m długości i do 1 m wysokości. Z płytkiej niszy za nim wiedzie stromo do góry ciasny korytarzyk, zablokowany po 3,7 m zawaliskiem. Oddziela ono korytarzyk od wyżej położonego schroniska o długości 1,9 m, którego trójkątny otwór o wymiarach 1x0,9 m znajduje się w ścianie, 2,5 m powyżej dolnego otworu. Mimo, że przejście pomiędzy otworami jest niemożliwe, oba obiekty opisano jako jeden, gdyż można nawiązać kontakt głosowy poprzez zawalisko. Dziura w Ździarach powstała w wapieniach robaczkowych triasu środkowego jednostki Ździarów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów). Na ścianach widoczne są zagłębienia wirowe, w dnie – żłobki krasowe. W dolnym otworze występuje gleba, korytarzyk ma skalne dno, a dno górnej nyży pokryte jest rumoszem wapiennym. Wilgotność i przewiew w schronisku zależą od warunków atmosferycznych, światło sięga do końca. Przy dolnym otworze rozwijają się rośliny kwiatowe. Występowania fauny nie zaobserwowano. |
Historia badań |
|
Historia eksploracji |
Obiekt dotychczas nie wzmiankowany w literaturze. |
Historia dokumentacji |
Obiekt został zauważony w trakcie inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ w 1978 r. przez I. Luty, która w dniu 19 sierpnia 1993 r. sporządziła dokumentację przy współpracy E. Szczęsny i T. Mardala. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009). |
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
Literatura |
Jaskinie TPN 1993b (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
|
Materialy archiwalne |
|
Autorzy opracowania | Izabella Luty |
Redakcja | Jerzy Grodzicki |
Stan na rok | 2010 |
Grafika, zdjęcia |
![]() |