Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Dziura w Ździarach
Inne nazwy
Nr inwentarzowy T.E-09.27
Region Tatry
Współrzędne WGS84 λ: 19°52′41,70″, φ: 49°14′31,80″
Gmina Kościelisko (gm. wiejska)
Powiat tatrzański
Województwo małopolskie
Właściciel terenu Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu S
Pozostałe otwory 2 - ku S, 1492,5 m n.p.m.
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 1490
Wysokość względna [m] 480
Głębokość [m] 0
Przewyższenie [m] 2,50
Deniwelacja [m] 2,50
Długość [m]
w tym szacowane [m]
6
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Dolina Kościeliska, na prawym orograficznie zboczu Doliny Kościeliskiej, w północnej części Ździarów.
Opis drogi dojścia do otworu
Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z Hali Pisanej podchodzimy Żlebem nad Pisaną około 550 m, następnie skręcamy na lewo do żlebu, którym stromo do góry podchodzimy pod największą ścianę, zwaną „Filarem Ździarów”. Stąd skręcamy w prawo, do pięknego żlebu o pionowych ścianach. Wspinamy się jego pochyłymi progami (trudności I-II), wypreparowanymi w wapieniach dolomitycznych. Po wyjściu nad najwyższy próg, w prawej (or.) ścianie żlebu, na trawiastej, łatwo dostępnej półce, zauważamy dwa otwory. Dojście nieco trudne, zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini

Otwór dolny, ograniczony niskim okapem, ma ponad 5 m długości i do 1 m wysokości. Z płytkiej niszy za nim wiedzie stromo do góry ciasny korytarzyk, zablokowany po 3,7 m zawaliskiem. Oddziela ono korytarzyk od wyżej położonego schroniska o długości 1,9 m, którego trójkątny otwór o wymiarach 1x0,9 m znajduje się w ścianie, 2,5 m powyżej dolnego otworu. Mimo, że przejście pomiędzy otworami jest niemożliwe, oba obiekty opisano jako jeden, gdyż można nawiązać kontakt głosowy poprzez zawalisko.

Dziura w Ździarach powstała w wapieniach robaczkowych triasu środkowego jednostki Ździarów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów). Na ścianach widoczne są zagłębienia wirowe, w dnie – żłobki krasowe. W dolnym otworze występuje gleba, korytarzyk ma skalne dno, a dno górnej nyży pokryte jest rumoszem wapiennym.

Wilgotność i przewiew w schronisku zależą od warunków atmosferycznych, światło sięga do końca. Przy dolnym otworze rozwijają się rośliny kwiatowe. Występowania fauny nie zaobserwowano.

Historia badań
Historia eksploracji

Obiekt dotychczas nie wzmiankowany w literaturze.

Historia dokumentacji

Obiekt został zauważony w trakcie inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ w 1978 r. przez I. Luty, która w dniu 19 sierpnia 1993 r. sporządziła dokumentację przy współpracy E. Szczęsny i T. Mardala. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Jaskinie TPN 1993b (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Materialy archiwalne
Autorzy opracowania Izabella Luty
Redakcja Jerzy Grodzicki
Stan na rok 2010
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki plan
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie