Schronisko znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Podchodzimy jak do otworu Szczeliny w Kopie T.E-13.29, od schroniska w Dolinie Kondratowej zielonym szlakiem prowadzącym na przełęcz pod Kopą Kondracką. W miejscu gdzie szlak opuszcza dno doliny skręcamy w prawo i podchodzimy około 350 m. Długim Żlebem do rozszerzenia w kształcie małego kociołka, zamkniętego od góry kilkunastometrowym progiem. Tu skręcamy w prawo i podchodzimy pod skałkami zwanymi Kochy stromo po piargach. Szukany otwór T.E-13.29 znajduje się w ich dolnej części. Szukane schronisko znajduje się około 40 m. powyżej tego otworu, kilkadziesiąt metrów poniżej wielkiego obrywu w górnej części piargu. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Trójkątny otwór o wysokości 0,5 m. prowadzi do komory długości 4,7 m. szerokości 2,8 m. i wysokości 1,5 m. Jej dno jest poziome, jedynie przy końcu opada ku SW.

Schronisko powstało w wapieniach triasu i jury (seria wierchowa, fałd Giewontu) na szczelinie o przebiegu N–S. Spąg pokrywa autochtoniczny rumosz, w partii przyotworowej przemieszany z humusem.

Schronisko jest suche, całe w zasięgu warunków atmosferycznych panujących na powierzchni, oświetlone do końca. Roślinność przyotworowa nie była obserwowana, faunę reprezentują ćmy i muchy.

Schronisko nie było dotychczas wzmiankowane w literaturze, choć mogło być znane.

Schronisko zostało zlokalizowane przez Z. Tabaczyńskiego 11 października 1999 r. który 14 października 1999 r. sporządził jego dokumentację przy pomocy busoli geologicznej i taśmy parcianej. Zaktualizował Z. Tabaczyński (2009 r.).
Plan opracował Z. Tabaczyński.

Jaskinie TPN 2002 (opis i plan inwentarzowy); Tabaczyński, Z. 2000b (opis, plan).