Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Od schroniska w Dolinie Pięciu Stawów Polskich idziemy niebiesko znakowanym szlakiem do Małego Stawu. Przy nim opuszczamy znakowaną ścieżkę i idziemy w kierunku południowym wprost na Niedźwiedzia. Następnie wchodzimy na piargi wypełniające kotlinkę za Niedźwiedziem i kierujemy się wprost na północno-wschodnią ścianę Miedzianego Kostura. Podchodzimy do podnóża środkowej części ściany, w której znajduje się dobrze widoczny otwór. Spod ściany wspinamy się około 20 m. skalno-trawiastym zachodem (II, miejsce III) do otworu jaskini. Dojście trudne (ruchome bloki), wymaga użycia sprzętu i technik alpinistycznych, zwiedzanie łatwe.

Otwór ma 3 m wysokości i 2,5 m szerokości. Wprowadza on do 5,5 m korytarza o wznoszącym się spągu. W stropie znajduje się niewielka wnęka skalna.

Dziura rozwinięta jest w granitoidach krystaliniku Tatr Wysokich. Genezę obiektu należy prawdopodobnie łączyć z procesami wietrzenia mrozowego. Obiekt może być młodą holoceńską formą geomorfologiczną. Ściany są lite, w kilku miejscach zwietrzałe. Na spągu znajdują się bloki i gruz skalny.

Obiekt jest widny, a jego mikroklimat uzależniony jest od warunków atmosferycznych.

W otworze rozwija się nieliczna roślinność zielona. Stwierdzono tu m.in. Campanula polymorpha, Saxifraga perdurans, Rhodiola rosea, Doronicum clusii. Glony, porosty i mchy stwierdzono w całej dziurze.

Fauny nie zaobserwowano.

Mogła być znana od dawna, gdyż jej otwór jest widoczny m.in. ze schroniska w Dolinie Pięciu Stawów Polskich. Nie była dotychczas wzmiankowana w literaturze.

Dokumentację sporządzili T. Zwijacz-Kozica przy współpracy B. Zwijacza-Kozicy 22 sierpnia 1998 r. Pomiary wykonano busolą Freiberg i taśmą parcianą. Zaktualizował T. Zwijacz-Kozica (2009 r.).
Plan opracował T. Zwijacz-Kozica.

Zwijacz-Kozica, T. 1998b (dokumentacja graficzna i opis); Jaskinie TPN 2002 (plan i opis inwentarzowy).