Dane szczegółowe jaskini
| Nazwa | Jaskinia powyżej Łabajowej |
| Inne nazwy | Schronisko powyżej Jaskini Łabajowej |
| Nr inwentarzowy | J.Olk.I-07.51 |
| Region | Wyżyna Śląsko-Krakowska |
| Współrzędne WGS84 | λ: 19°46′35,00″, φ: 50°11′26,00″ |
| Gmina | Wielka Wieś (gm. wiejska) |
| Powiat | krakowski |
| Województwo | małopolskie |
| Właściciel terenu | Prywatny | Park krajobrazowy Dolinki Krakowskie |
| Podstawa ochrony | |
| Ekspozycja otworu | ku górze |
| Pozostałe otwory | |
| Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 445 |
| Wysokość względna [m] | 25 |
| Głębokość [m] | 4 |
| Przewyższenie [m] | 1 |
| Deniwelacja [m] | 5 |
|
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
11
|
| Rozciągłość horyzontalna [m] | |
| Położenie geograficzne | Wyżyna Olkuska, Dolina Będkowska. |
| Opis drogi dojścia do otworu |
Od wywierzyska potoku Będkówka idziemy w górę doliny, po przejściu około 750 m po prawej stronie znajduje się duża grupa skalna masyw Wielkiej Skały, 300 m dalej, z prawej strony znajduje się grupa skałek z dużym otworem Jaskini Łabajowej. Idąc dalej dochodzimy do wąwozu z polną drogą prowadząca do Bębła, po przejściu nim 150 m idziemy na E stromym zboczem Dupnej Góry i po przejściu około 100 m dochodzimy do otworu Jaskini powyżej Łabajowej.
|
| Opis jaskini |
Otwór jaskini znajduje się na stromym, SE zboczu. Jest obszerny, zaczyna się metrowym progiem, pod nim rośnie bujna leszczyna, niżej strome dno pokryte głazami prowadzi do sali tworzącej jaskinię. Sala ma długość 6 m, szerokość i wysokość 3 m. Na jej końcu znajduje się 3 metrowy próg skalny, a nad nim komin z kotłem wirowym w stropie. Dno pokrywają duże głazy i gruz wapienny. Jaskinia krasowa powstała w wapieniach skalistych, gruzłowatych górnej jury (oksford). W jaskini występują formy erozyjne powstałe w warunkach wadycznych jak drobne kanały o kolistym przekroju i kotły wirowe w stropie. Na ścianach komina na końcu i w stropie występuje białe mleko wapienne. Dno pokrywają duże bloki wapienne i gruz, w niewielkim kanale w N ścianie znajdującym 1 m nad dnem widoczne są ilasto-piaszczyste osady ze żwirem kwarcowym. Jaskinia jest wilgotna. Sala jest widna, komin na jej końcu jest ciemny. |
| Historia badań |
Badania pajęczaków prowadziła Sanocka-Wołoszynowa (1981).
|
| Historia eksploracji |
Jaskinia była znana od dawna.
|
| Historia dokumentacji |
Udokumentował ją po raz pierwszy Kowalski (1951). Aktualną dokumentację sporządził A. Górny (12.11.2009 r.).
Plan wg K. Kowalskiego (1951). |
| Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
| Literatura |
Kowalski K. 1951 (inwentarzowy opis jaskini poz. 155, „Schronisko powyżej Jaskini Łabajowej” [13.IV.1946 r.], plan); Sanocka-Wołoszynowa E. 1981 (wymienia z jaskini 2 gatunki pająków); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (w pełnym wykazie jaskiń i schronisk Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej, poz.II.F.40); Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).
|
| Materialy archiwalne |
|
| Autorzy opracowania | Andrzej Górny |
| Redakcja | Jerzy Grodzicki |
| Stan na rok | 2013 |
| Grafika, zdjęcia |
plan i przekrój
|