Od szosy Kraków-Olkusz Skręcamy w Jerzmanowicach na drogę w kierunku Jaskini Nietoperzowej. Po 600 m na lewym zboczu widoczne jest zalesione wzgórze z grupą skalną Tomaszówki Górne. Przechodzimy drogą wzdłuż szeregu 5 domów do dna doliny i dalej polami na zbocze, tu w lesie u podnóża skałek, widoczny jest duży otwór Jaskini na Tomaszówkach Górnych.

Szatę naciekową jaskini tworzą polewy i nacieki kożuchowe ze skonsolidowanego mleka wapiennego oraz liczne nacieki grzybkowe pokrywające duże powierzchnie ścian w korytarzu biegnącym na N.

Osady namuliska wydają się być bogate, nienaruszone, na powierzchni występują pylaste osady z humusem i gruzem wapiennym.

Jaskinia w większości jest sucha, wilgotny jest korytarz na jej końcu. W znacznej mierze podlega zewnętrznym wpływom atmosferycznym.

W jaskini zobserwowano pajęczaki, komary i motyle szczerbówkę ksieni Scoliopteryx libatrix, paśnika jaskińca Triphosa dubitata i rusałkę pawika Inachis io.

Fauna pajęczaków była badana przez Sanocką-Wołoszynową (1981). Nacieki datował Pazdur i in. (1999).

Jaskinia znana była od dawna, jest często odwiedzana. Pierwszy wzmiankuje o niej Ciętak (1935).

Po raz pierwszy udokumentowana została przez Kowalskiego (1951).Aktualną dokumentację jaskini sporządził A. Górny (26.11.2009 r.).

Plan opracował M. Napierała.

Ciętak Z. 1935 (w spisie jaskiń południowej części Wyżyny Małopolskiej, poz. 22, na mapie rozmieszczenia jaskiń); Kowalski K. 1951 (opis inwentarzowy poz. 160, „Jaskinia na Tomaszówkach Górnych” [15.IV.1946 r.], plan); Czepiel M. 1980 (opis jaskini, opis dojścia, plan wg M. Napierały [1978]); Sanocka-Wołoszynowa E. 1981 (wymienia z jaskini 2 gatunki kosarzy i 17 gatunków pająków); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (w pełnym wykazie jaskiń i schronisk Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej poz. II.F.45); Pazdur A. i in. 1999 (1 próbka w wykazie datowanych nacieków); Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).