Dane szczegółowe jaskini
Nazwa | Jaskinia w Polniku I |
Inne nazwy | Schronisko w ostańcu na prawym brzegu doliny I |
Nr inwentarzowy | J.Olk.I-07.62 |
Region | Wyżyna Śląsko-Krakowska |
Współrzędne WGS84 | λ: 19°47′01,00″, φ: 50°11′50,00″ |
Gmina | Jerzmanowice-Przeginia (gm. wiejska) |
Powiat | krakowski |
Województwo | małopolskie |
Właściciel terenu | Prywatny | Park krajobrazowy Dolinki Krakowskie |
Podstawa ochrony | |
Ekspozycja otworu | S |
Pozostałe otwory | 2 |
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 457 |
Wysokość względna [m] | |
Głębokość [m] | 2 |
Przewyższenie [m] | 0 |
Deniwelacja [m] | 2 |
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
19
|
Rozciągłość horyzontalna [m] | |
Położenie geograficzne | Wyżyna Olkuska, Dolina Będkowska. |
Opis drogi dojścia do otworu |
Od szosy Kraków-Olkusz skręcamy w Jerzmanowicach na drogę w kierunku Jaskini Nietoperzowej. Po 300 m po prawej stronie doliny widoczne jest wzgórze Pisklatka z odsłoniętymi grupami skalnymi. W najwyższej grupie znajdującej się najbliżej drogi do Jaskini Nietoperzowej, od strony południowej znajduje się otwór Jaskini w Polniku I. Zwiedzenie jaskini wymaga uzyskania zgody właściciela terenu.
|
Opis jaskini |
Otwór dolny wysokości jednego metra znajduje się u podstawy skałki, nad nim - na wysokości 2 m - otwór drugi. Bezpośrednio za nimi korytarze łączą się w jeden ciąg, lekko meandrujący, wąski, o długości 18 m. Początkowo korytarz ma 2 m wysokości, dalej strop stopniowo się obniża, na końcu jest ślepo zakończony w kotle wirowym. Jaskinia krasowa powstała w wapieniach skalistych górnej jury (oksford), wewnątrz na ścianach i w stropie korytarza widoczne są liczne kotły wirowe, jamy, wżery i drobne, koliste kanały powstałe w warunkach freatycznych. W korytarzu na prawie całej długości znajduje się duża ilość nacieków z mleka wapiennego plastycznego i skonsolidowanego, w kotle wirowym na jego końcu występują oryginalne, delikatne, podobne do waty cukrowej nagromadzenia mleka wapiennego. Osady namuliska są dosyć skąpe, ilaste z gruzem wapiennym.
Wewnątrz jaskini jest wilgotno, wyczuwalny jest słaby przepływ powietrza.
Światło sięga kilka metrów od otworów.
Na ścianach w otworach występują glony.
Wewnątrz zaobserwowano dużą ilość pajęczaków, motyle szczerbówkę ksieni Scoliopteryx libatrix, paśnika jaskińca Triphosa dubitata i rusałkę pawika Inachis io. |
Historia badań |
Badania pajęczaków prowadziła Sanocka-Wołoszynowa (1981) |
Historia eksploracji |
Jaskinia znana była od dawna. |
Historia dokumentacji |
Pierwszy opis i plan opublikował Kowalski (1951). Aktualną dokumentację sporządził A. Górny (26.11.2009 r.). |
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
Literatura |
Kowalski K. 1951 (opis inwentarzowy jaskini poz. 161, „Schronisko w ostańcu na prawym brzegu doliny I” [14.IV.1946 r.], plan); Czepiel M. 1980 (dane morfometryczne, opis dojścia, plan wg M. Napierały [1978]); Sanocka-Wołoszynowa E. 1981 (wymienia z jaskini jeden gatunek zaleszczotek i 3 gatunki pająków); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (w pełnym wykazie jaskiń i schronisk Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej, poz. II.F.47); Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).
|
Materialy archiwalne |
|
Autorzy opracowania | Andrzej Górny |
Redakcja | Jerzy Grodzicki |
Stan na rok | 2013 |
Grafika, zdjęcia |
![]() |
Obiekt w serwisie Geostanowiska |
![]() |