Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Jaskinia w Polniku I
Inne nazwy Schronisko w ostańcu na prawym brzegu doliny I
Nr inwentarzowy J.Olk.I-07.62
Region Wyżyna Śląsko-Krakowska
Współrzędne WGS84 λ: 19°47′01,00″, φ: 50°11′50,00″
Gmina Jerzmanowice-Przeginia (gm. wiejska)
Powiat krakowski
Województwo małopolskie
Właściciel terenu Prywatny | Park krajobrazowy Dolinki Krakowskie
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu S
Pozostałe otwory 2
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 457
Wysokość względna [m]
Głębokość [m] 2
Przewyższenie [m] 0
Deniwelacja [m] 2
Długość [m]
w tym szacowane [m]
19
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Wyżyna Olkuska, Dolina Będkowska.
Opis drogi dojścia do otworu
Od szosy Kraków-Olkusz skręcamy w Jerzmanowicach na drogę w kierunku Jaskini Nietoperzowej. Po 300 m po prawej stronie doliny widoczne jest wzgórze Pisklatka z odsłoniętymi grupami skalnymi. W najwyższej grupie znajdującej się najbliżej drogi do Jaskini Nietoperzowej, od strony południowej znajduje się otwór Jaskini w Polniku I. Zwiedzenie jaskini wymaga uzyskania zgody właściciela terenu.
Opis jaskini

Otwór dolny wysokości jednego metra znajduje się u podstawy skałki, nad nim - na wysokości 2 m - otwór drugi. Bezpośrednio za nimi korytarze łączą się w jeden ciąg, lekko meandrujący, wąski, o długości 18 m. Początkowo korytarz ma 2 m wysokości, dalej strop stopniowo się obniża, na końcu jest ślepo zakończony w kotle wirowym.

Jaskinia krasowa powstała w wapieniach skalistych górnej jury (oksford), wewnątrz na ścianach i w stropie korytarza widoczne są liczne kotły wirowe, jamy, wżery i drobne, koliste kanały powstałe w warunkach freatycznych.

W korytarzu na prawie całej długości znajduje się duża ilość nacieków z mleka wapiennego plastycznego i skonso­lidowanego, w kotle wirowym na jego końcu występują oryginalne, delikatne, podobne do waty cukrowej nagromadzenia mleka wapiennego.

Osady namuliska są dosyć skąpe, ilaste z gruzem wapiennym.
Wewnątrz jaskini jest wilgotno, wyczuwalny jest słaby przepływ powietrza.
Światło sięga kilka metrów od otworów.
Na ścianach w otworach występują glony.

Wewnątrz zaobserwowano dużą ilość pajęczaków, motyle szczerbówkę ksieni Scoliopteryx libatrix, paśnika jaskińca Triphosa dubitata i rusałkę pawika Inachis io.

Historia badań

Badania pajęczaków prowadziła Sanocka-Wołoszynowa (1981)

Historia eksploracji

Jaskinia znana była od dawna.

Historia dokumentacji

Pierwszy opis i plan opublikował Kowalski (1951). Aktualną dokumentację sporządził A. Górny (26.11.2009 r.).
Plan opracował M. Napierała.

Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Kowalski K. 1951 (opis inwentarzowy jaskini poz. 161, „Schronisko w ostańcu na prawym brzegu doliny I” [14.IV.1946 r.], plan); Czepiel M. 1980 (dane morfometryczne, opis dojścia, plan wg M. Napierały [1978]); Sanocka-Wołoszynowa E. 1981 (wymienia z jaskini jeden gatunek zaleszczotek i 3 gatunki pająków); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (w pełnym wykazie jaskiń i schronisk Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej, poz. II.F.47); Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).
Materialy archiwalne
Autorzy opracowania Andrzej Górny
Redakcja Jerzy Grodzicki
Stan na rok 2013
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki plan
Obiekt w serwisie Geostanowiska Geostanowisko Geostanowisko
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie