Schronisko znajduje się u podstawy skałki na północnych stokach Sokolej Góry. Od Jaskini Studnisko trawersujemy 80 m na wschód zbocza Sokolej Góry. Można także wyjść na przełączkę między Skałą Bonifacego a drugą kulminacją Góry i przejść granią do następnej przełączki. Stąd krótkie zejście doprowadza do podstawy skałki ze schroniskiem.

Schronisko posiada obszerny otwór, tworzący rodzaj nyży. Jest ona częściowo otwarta od góry, gdzie przechodzi w pionową szczelinę. Nyża posiada szerokość około 4 m, zaś w głąb jej przekrój zmniejsza się do szerokości 1 m i wysokości 1,2 m i staje się półkolisty. Dalej ciągnie się prosty, dość wysoki (około 2 m) korytarz, miejscami przegrodzony blokami, który wznosi się łagodnie w górę, by po 8 m doprowadzić do małej (2,5x1 m), końcowej salki.
Schronisko utworzyło się w wapieniach jurajskich. Ściany i strop są ładnie myte, w wielu miejscach pokryte naciekami (żebra i polewy), w większości jednak zwietrzałymi i szczotkami krystalicznymi. Namulisko jest ilaste, przy otworze także próchnicze, o dużej miąższości. W końcowym, jednometrowym kominku, do którego przenikają korzenie drzew, widoczne są fragmenty czerwonych, gliniastych osadów typu terra rosa. Schronisko jest w końcowej części ciemne. Mikroklimat posiada zmienny, uzależniony od pogody. Nie stwierdzono występowania okazów flory i fauny.

Obiekt ten był po raz pierwszy wzmiankowany przez Szelerewicza i Górnego (1986) na podstawie informacji J. Zygmunta.

Materiały dokumentacyjne zebrał J. Zygmunt w dniu 1 maja 1984 r. Dane zaktualizował J. Zygmunt w 2009 r.
Plan opracował J. Zygmunt.

Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wzmianka); Zygmunt J. 2003 (wykaz jaskiń; Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011a (plan i opis inwentarzowy); Zygmunt J. 2013 (replika planu i opisu (skrócony) z t.1 Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej pn. Schronisko Pierwsze w Sokolej, błędna data zinwentaryzowania, pod numerem inwentaryzacyjnym według własnego podziału autora).

Zygmunt J. i in. 2000 (dokumentacja).