Od rynku w Olsztynie idziemy 2 km w kierunku południowym drogą prowadzącą do Biskupic, aż do leśnego parkingu na skraju rezerwatu przyrody „Sokole Góry”. Od parkingu należy udać się drogą leśną (bitą wapiennym rumoszem) ku wschodowi. Po przejściu 1 km, minąwszy skrzyżowanie duktów oznakowane zielonym i czarnym szlakiem, dochodzi się do charakterystycznej polany. Jest ona położona u podnóża północno-zachodnich zboczy Pustelnicy. Z polanki prowadzi wygodna ścieżka w stronę Jaskini Olsztyńskiej i okolicznych schronisk, w kierunku południowo-wschodnim, pod skalną ścianę Pustelnicy. W dwóch trzecich wysokości zbocza znajduje się otwór Studni Zygmunta. U podnóża skałek jest ścieżka, która po okołu 50-ciu metrach (w lewo, w górę) doprowadza do otworu Jaskini Olsztyńskiej. 5 m na zachód znajduje się otwór Schroniska Pośredniego Dolnego, a nad nim- Schroniska Pośredniego Górnego.

Otwór ma charakter sztuczny - powstał w wyniku działań szpatowców. Ma on kształt prostokątny, o szerokości 5,5 m i wysokości 1,6 m. Za nim leży mała depresja skalna, w rodzaju zadaszonego tarasu. Jest przestronna, w całości widna. W jej lewym, zachodnim ograniczeniu znajduje się wąska i ślepa, 2-metrowa kieszeń, w której stropie ciasny kominek przebija się na powierzchnię. W głębi nyży jest jeszcze drugi komin, wysokości 2,5 m. Poniżej znajduje się ciasne wejście do krótkiego, 6-metrowego korytarzyka, prowadzącego prosto na SW. Jest on niski i ciasny. Pierwotnie był w dużym stopniu zarośnięty naciekami. Pozostały po nich liczne resztki, w postaci odłupanych, grubych polew i żeber. W jednym z zakamarków wschodniej ścianki zachowały się ciekawe formy naciekowe w postaci zlepionych kalcytem heliktytów.
Schronisko utworzyło się w wapieniach jurajskich. Wszystkie nacieki są zwietrzałe. Spąg korytarzyka podobnie jak i nyży jest zasadniczo lity, miejscami pokryty drobnymi kamieniami. Jedynie przy otworze występuje dość ubogie namulisko z piasku ilastego. W głębszej części nyży, obok wejścia do korytarzyka jest bardzo mała szczelinka, w której zbiera się okresowa woda. Światło dzienne, podobnie jak i mróz, sięga do końca schroniska. Nie stwierdzono występowania okazów flory i fauny.

W roku 1937 Maślankiewicz podaje, przy opisie Jaskini Olsztyńskiej i Schroniska Wschodniego, że „Poniżej tych dwóch jaskiń widoczne są w ścianie wapienia mniejsze jamy odsłonięte podczas poszukiwań za kalcytem.” Obiekt ten był wzmiankowany przez Szelerewicza i Górnego (1986) oraz usytuowany w szkicu rozmieszczenia jaskiń góry Pustelnicy.

Pomiary schroniska wykonał J. Zygmunt i J. Janicki w dniu 30 lipca 1983 r. Dane zaktualizował J. Zygmunt w 2009 r.

Maślankiewicz K. 1937 (wzmianka, fotografia); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wzmianka); Zygmunt J. 2003 (wykaz jaskiń; Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011a (plan i opis inwentarzowy); Zygmunt J. 2013 (replika planu - zmniejszony - i opisu (skróconego) z t.1 Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej, fot. otworu, błędna data zinwentaryzowania, pod nr inwentarzowym wg własnego podziału autora).

Zygmunt J. i in. 2000 (dokumentacja).