Schronisko położone jest na prawym zboczu w górnej części Zimnego Dołu, dużego bocznego wąwozu, odchodzącego od Doliny Sanki. Z doliny Sanki kierujemy się drogą gruntową prowadzącą dnem Zimnego Dołu. Po przejściu ok. 800 m dochodzimy do ostatnich domów przy których znajduje się Źródło w Zimnym Dole. Opuszczamy główną drogę i kierujemy się ścieżką na południowe zbocze. Podchodzimy do podstawy dużej skały z okapami (tzw. „Zerwa” w Zimnym Dole - skała na której odbywają się szkolenia grotołazów), dalej ścieżka trawersuje zbocze, dochodzimy nią do „uliczki” prowadzącej pomiędzy okapami. Okap po prawej to Okap za Zerwą Pierwszy, kilka metrów za nim znajduje się Schronisko Między Okapami.

Schronisko tworzy duży okap o długości ok. 14 m. Przestrzeń pod nim podzielona jest przez olbrzymich rozmiarów blok skalny leżący na dnie. Powstał w ten sposób wąski (ok.1 m) korytarz pomiędzy ścianą okapu a leżącym blokiem.

Schronisko powstało w wapieniach skalistych górnej jury (oksford). Genetycznie jest związane z Okapem za Zerwą Pierwszym i Okapem za Zerwą Drugim. Brak nacieków. Namulisko jest skąpe, humusowe z gruzem wapiennym.

Schronisko w całości jest jasne. Fauna i flora nie były obserwowane.

Schronisko znane i często odwiedzane, znajduje się na trasie ścieżki dydaktycznej rezerwatu przyrody Zimny Dół.

Zinwentaryzowane zostało przez Kowalskiego (1951) pod pozycją 38. Dokumentację sporządzili A. Górny i M. Szelerewicz (11.1999 r.). Dane zaktualizowali w 2009 r. A. Górny i M. Szelerewicz.
Plan opracował M. Pruc.

Kowalski K. 1951 (pod nr 38, opis, plan); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wymieniają w wykazie); Jaskinie Pomostu Krakowskiego 2011 (plan i opis inwentarzowy).

Baryła J., Górny A., Pruc M., Słobodzian B., Szelerewicz M. 2000 (opis inwentarzowy i plan).