Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Schronisko w Ostańcu II
Inne nazwy Schronisko w Ostańcu na Świniuszce II
Nr inwentarzowy J.Cz.IV-02.03
Region Wyżyna Śląsko-Krakowska
Współrzędne WGS84 λ: 19°32′37,00″, φ: 50°24′24,00″
Gmina Klucze (gm. wiejska)
Powiat olkuski
Województwo małopolskie
Właściciel terenu Prywatny
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu NW
Pozostałe otwory
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 465
Wysokość względna [m] 15
Głębokość [m] 0
Przewyższenie [m] 1,50
Deniwelacja [m] 1,50
Długość [m]
w tym szacowane [m]
4,50
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Wyżyna Częstochowska, Pasmo Smoleńsko-Niegowonickie, Rodaki, Góra Świniuszka
Opis drogi dojścia do otworu
Z drogi Klucze-Ogrodzieniec zjeżdżamy od północy do miejscowości Rodaki. Góra Świniuszka leży dokładnie naprzeciw tego zjazdu. Od zjazdu idziemy przez las ścieżką w kierunku zachodnim do skałek schodzących do dna płytkiej dolinki i dalej na wprost po zboczu w górę pod sam szczyt wzgórza. Wysoko na południowym zboczu rozciąga się równoleżnikowo pas skałek. Opisywane schronisko znajduje się mniej więcej w środkowej części tego pasa. Wejście do schroniska leży od południowej strony izolowanego ostańca, u jego podstawy.
Opis jaskini

     Przy wejściu, w stropie szczeliny znajduje się duży głaz. Szczelina zwęża się ku końcowi a jej dno łagodnie wznosi ku górze. Schronisko jest dość obszerne.

    Schronisko to szczelina w górnojurajskim wapieniu skalistym, która powstała podczas rozpadu grawitacyjnego masywu. Nacieków w schronisku nie zaobserwowano a skała jest skorodowana w niewielkim stopniu. Namulisko w całym schronisku jest humusowo-gliniaste.

    W trakcie prowadzenia pomiarów wnętrze było suche i nie wyczuwało się żadnego przewiewu. Światło dociera na 2 m w głąb schroniska, głębiej jest zupełnie ciemno. We wnętrzu nie zaobserwowano występowania flory i fauny.
Historia badań
Historia eksploracji
We wnętrzu nie zauważono śladów odwiedzania choć jest niewątpliwie znane od dawna.
Historia dokumentacji
Pierwszy raz schronisko wymienione zostało przez Szelerewicza i Górnego (1986) bez podania planu i dokładnej lokalizacji pod numerem IV. B. 5. Pomiary przeprowadził w grudniu 1999 r. A. Polonius i J. Sznicer. Dane zaktualizował A. Polonius (2009)
Plan opracował Adam Polonius.
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Szelerewicz M., Górny A. 1986; Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011c (plan i opis inwentarzowy).
Materialy archiwalne
Polonius A. 2003 (wymienia).
Autorzy opracowania Adam Polonius
Redakcja Jerzy Grodzicki
Stan na rok 2013
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki plan
Obiekt w serwisie Geostanowiska Geostanowisko Geostanowisko
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie