Idziemy z miejscowości Smoleń poczynając od wzgórza z ruinami średniowiecznego zamku. Po południowym zboczu tego wzgórza biegnie asfaltowa droga łącząca Smoleń z przysiółkiem Podlesie, leżącym w górnej części Doliny Wodącej. Posuwając się ową drogą przez Podlesie na południowy zachód, dochodzimy po około 2 km do Wzgórza Biśnik, wyrastającego z dna doliny, po lewej (orograficznie) stronie. Za Skałą Biśnik droga gwałtownie skręca na południe i po około 350 m mija leżące po lewej stronie wzgórze Grodzisko Chłopskie a po następnych 250 m dochodzi do leżących również po lewej stronie zachodnich zboczy Grodziska Pańskiego. Około 400 m na wschód od długiego grzbietu Grodziska Pańskiego leży równie długi grzbiet Skały Goncerzyca. Do Skały Goncerzyca można również dojść kierując się ze Skały Biśnik dokładnie na południowy wschód (trzeba iść na azymut). Po przejściu około 750 m (pomiędzy Strzegową Skałą i Skałą Grodzisko Chłopskie) dochodzi się do urwiska na północnym skraju wzgórza. Schronisko leży w skałkach na wschodnim zboczu góry, mniej więcej w środku rozciągłości zbocza, kilkanaście metrów poniżej grzbietu. Otwór znajduje się około 2 m nad powierzchnią gruntu.

   Za niedużym, nieregularnym otworem znajduje się prożek skalny a za nim ciasny korytarzyk z widocznym w stropie pęknięciem, zmieniający się w końcowej części we „freatyczną rurę”. Obiekt rozwinął się w wapieniach skalistych górnej jury.

   Schronisko nie posiada szaty naciekowej. Skała wokół schroniska i w jego wnętrzu jest dość mocno skrasowiała. Namulisko w pobliżu otworu jest humusowe a głębiej dno jest skalne.

   Całe wnętrze znajduje się pod znaczącym wpływem zewnętrznych czynników atmosferycznych. W pobliżu otworu jest mroczno głębiej całkiem ciemno. Ponieważ miejsce, w którym leży otwór jest mocno zacienione, na skałach bujnie rozwijają się rośliny cieniolubne a wśród nich znajdujący się pod ochroną języcznik zwyczajny. Rośliny rosnące wokół otworu wchodzą również do wnętrza aż do granicy zasięgu światła rozproszonego. Na prawo od otworu, na skale rośnie drzewo, którego korzenie wrastają w szczeliny skalne rozsadzając je. W schronisku nie zaobserwowano przedstawicieli fauny.

W trakcie prac kartograficznych nie zaobserwowano śladu pobytu ludzi. Do tej pory schronisko nie było wymieniane w literaturze.

Pierwszy opis i plan schroniska znalazł się w dokumentacji z roku 2000 wykonanej na zlecenie Ministerstwa Środowiska, gdzie nosi nazwę Schronisko w Skale Goncerzyca I i numer IV.C.56. Pomiary w schronisku wykonali w kwietniu 1998 r. Adam i Krystyna Polonius. Dane zaktualizował A. Polonius (2010).
Plan opracował A. Polonius.

Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011c (plan i opis inwentarzowy).

Polonius A. i in. 2000 (dokumentacja); Polonius A. 2003 (wymienia).