Od przystanku autobusowego w centrum Ryczowa (odgałęzienie drogi na Żelazko) idziemy w kierunku Pilicy (północny-wschód), drogą asfaltową prowadzącą po wschodniej stronie wsi. Po przejściu około 800 m pod kątem prostym odchodzi droga gruntowa, którą prowadzi czarno znakowany szlak turystyczny w kierunku Smolenia. Idziemy szlakiem, po przejściu około 1200 m (od drogi asfaltowej) znajdujemy się po północnej stronie skalistego wzniesienia Zamczysko. Opuszczamy szlak turystyczny kierując się ku południowi, trawiastą dróżką pod górę i wychodzimy na płaską wierzchowinę Zamczyska. Kierujemy się ku południowi, w lewo, wzdłuż północnej krawędzi skał. Wychodzimy na najwyżej położoną część ostańca, tu wśród rumowiska wielkich bloków skalnych znajduje się otwór schroniska.

   Schronisko jest dwuotworowe, w zawalisku, otwór górny pionowy. Między dużymi blokami 2 metrowa studzienka, z której dna ciasna przełaz doprowadza do 4 m długości niskiego korytarza o dnie zasłanym dużymi blokami wapienia. W prawo po 1, 5 m korytarz całkowicie zamulony, w lewo po 2, 5 m doprowadza do niskiego (0, 3x1 m ) otworu wyprowadzającego na niewielką płaśń wśród blokowiska u podnóża małej skałki.

   Schronisko utworzone w wapieniu skalistym górnej jury. Powstało w warunkach freatycznej wykorzystując fugę międzyławicową, częściowo zawaliskowe. Przy dolnym otworze w poziomej nyży oryginalne grzybki naciekowe. Namulisko zdaje się być obfite na powierzchni humus i śmieci.

   Schronisko przewiewne, w głębi wilgotne. Na ścianach mchy i porosty. Wewnątrz pajęczaki.

Znane i odwiedzane.

W dokumentacji dla Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych woj. katowickiego, sporządzonej przez M. Szelerewicza i A. Górnego w maju 1991 i listopadzie 1998 r., schronisko nosi numer IV.B.69. Opis i plan schroniska znajduje się również w dokumentacji dla Ministerstwa Środowiska z roku 2000. Dane zaktualizował A.Polonius (2009).
Plan opracowali M. Szelerewicz i A. Górny.

Polonius A. 1994 (wymienione w wykazie, lokalizacja na mapie); Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011c (plan i opis inwentarzowy).

Górny A. i in.1991b (lokalizacja na mapie w skali 1:10 000, opis, plan, zdjęcie dolnego otworu i grzybków naciekowych); Polonius A. i in. 2000 (dokumentacja); Polonius A. 2003 (wymienia).