Idąc około 300 m na wschód od najdalej na północ wysuniętych zabudowań miejscowości Ryczów dochodzimy do wzniesienia zwanego Góra Dupnica, leżącego w rozwidleniu dróg Ryczów-Złożeniec i Ryczów-Pilica. Na szczycie i zachodnim zboczu pojawiają się wychodnie wapienia skalistego w postaci malowniczych skałek. W skałkach tych znajduje się kilka schronisk skalnych. Opisywane schronisko leży w skałce najbardziej wysuniętej na północ. Jest to bardzo charakterystyczna ostroga skalna nacięta na samym czubku wnęką schroniska.

   Schronisko stanowi wysoki na około 10 m komin krasowy, którego północna ściana została usunięta w procesie denudacji. Komin ma nieco wydłużony przekrój (powstał na szczelinie) i opada kilkoma progami. W górnej części od wschodniej strony znajduje się boczny otwór, do którego można podejść po stromym zboczu. Komin został „wymyty” w górnojurajskich wapieniach skalistych.

   Schronisko nie posiada szaty naciekowej. W górnej części komina widać niewielkie kotły wirowe. Dno schroniska to lita skała przysypana humusem w mniej nachylonych miejscach.

   Wewnątrz schroniska jest widno, próbują się tu rozwijać porosty, glony a miejscami trawy. W szczelinach skalnych można zauważyć siewki drzew.

Pierwszy raz schronisko wymienia A. Polonius w 1994 r.

 W 1993 roku plan i opis obiektu znalazł się w dokumentacji dla Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych woj. katowickiego gdzie nosi nazwę Schronisko w Ryczowie VII i numer IV.B.83. Opis i plan schroniska został również zamieszczony w dokumentacji z roku 2000 wykonanej na zlecenie Ministerstwa Środowiska, gdzie nosi tę samą nazwę i numer co w w/w dokumentacji.
Pomiar schroniska wykonał we wrześniu 1993 r. A. Polonius i S. Kornaś. Dane zaktualizował A. Polonius (2009)
Plan opracował A. Polonius.

Polonius A. 1994 (wymienia, lokalizacja); Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011c (plan i opis inwentarzowy)..

Polonius A. i in.1993; Polonius A. i in.2000 (dokumentacja); Polonius A. 2003 (wymienia, nadaje nową nazwę).