Od przystanku autobusowego w centrum Ryczowa (odgałęzienie drogi na Żelazko) idziemy w kierunku Pilicy (północny wschód), drogą asfaltową prowadzącą po wschodniej stronie wsi. Po przejściu około 800 m pod kątem prostym odchodzi droga gruntowa, którą prowadzi czarno znakowany szlak turystyczny w kierunku Smolenia. Po przejściu około 1200 m (od zakrętu), już za ostańcami Zamczyska (po prawej), skręcamy w lewo (ku północy) szerokim duktem. Wyprowadza on nas na porośnięte bukowym lasem wzniesienie Długiej Góry. Utrzymując kierunek dochodzimy do łańcucha skałek, w prawej ich części znajduje się schronisko.

   Schronisko to duży okap skalny o głębokości do 3 m, wysoki na około 3 m. Dno poziome z dużymi głazami na powierzchni.
Schronisko utworzone w wapieniu skalistym górnej jury. Na ścianach nieliczne wżery. Nacieków brak. Namulisko zdaje się być obfite, gliniasto-piaszczyste z gruzem wapiennym, na powierzchni duże bloki.
   Całe schronisko jest w zasięgu powierzchniowych zmian atmosferycznych. Na ścianach flora naskalna typowa dla tej ekspozycji stoku.

Schronisko znane od dawna. Po raz pierwszy wzmiankowali je M. Szelerewicz i A. Górny w 1991 roku.

Po raz pierwszy udokumentowali je M. Szelerewicz i A. Górny w maju 1991 i listopadzie 1998 r. W dokumentacji dla Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych woj. katowickiego schronisko nosi numer IV.B.70. Opis i plan schroniska znajduje się również w dokumentacji dla Ministerstwa Środowiska z roku 2000. Dane zaktualizował A. Polonius (2009).
Plan opracowali M. Szelerewicz i A. Górny.

Polonius A. 1994 (wymienione w wykazie, lokalizacja na mapie); Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011c (plan i opis inwentarzowy).

Górny A. i in. 1991b (lokalizacja na mapie w skali 1:10 000, opis, plan, zdjęcie otworu); Polonius A. i in. 2000 (dokumentacja); Polonius A. 2003 (wymienia).