Z Ciężkowic idziemy niebieskim szlakiem około 1,5 km do okazałej Skały Grunwald, od niej tym samym szlakiem w głąb rezerwatu. Po około 30 m dochodzimy do dwóch wolno stojących skałek. Od górnej (Warownia Górna) idziemy około 20 m na E, gdzie w zboczu znajduje się mało widoczny otwór jaskini.

Niewielki otwór ma charakter studzienki (głębokość 2 m) pod okapem, którą schodzimy nad krawędź 2 m wysokości progu. Po obu stronach znajdują się prostopadłe szczeliny o długości 1,5 m. Po pokonaniu progu znajdujemy się na dnie komory (wysokość 6 m, szerokość 1 m). W kierunku zachodnim korytarz zwęża się. Zablokowane bloki skalne tworzą kilka pięterek, z których najciekawsze prowadzi przez 2 m głębokości zaciskową studzienkę do 3 m długości ciasnego korytarzyka (najniżej położone miejsce w jaskini). Na wysokości 3,7 m znajduje się najwyżej położony korytarzyka długości około 2 m zakończony zawaliskiem. Między tymi dwoma skrajnymi próżniami znajdują się jeszcze dwie szczeliny 1,5 m długości.

Jaskinia grawitacyjna powstała w piaskowcach ciężkowickich. Dno pokryte jest gruzem i liśćmi.

Światło dzienne dociera do komory.

Flora nie była obserwowana.

Stwierdzono liczne pająki i pojedyncze nietoperze (latem).

Zinwentaryzowana została 12 sierpnia 1987 r. przez T. Mleczek i T. Kałużę (Speleoklub Dębicki). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. 9 kwietnia 2009 r. T. Mleczek (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) i M. Mleczek dokonali aktualizacji planu i opisu.
Plan i przekrój rozwinięty opracował T. Mleczek.

Klassek G. 1989 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Klassek G. 1990 (plan i opis inwentarzowy); Mleczek T. 1995c (poprawiony plan i przekrój rozwinięty); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1997b (plan i opis inwentarzowy); Nabożny P., Kozik R., Zawartka J. 1998 (wzmianka); Ganszer J., Klassek G., Mleczek T., Pukowski J., Szura Cz. 2001 (wzmianka, plan i przekrój rozwinięty, lokalizacja na mapie); Mleczek T., Szatkowski B. 2001 (nietoperze); Pogórze Ciężkowickie i Rożnowskie 2003 (lokalizacja na mapie rezerwatu przyrody „Skamieniałe Miasto”); Kapturkiewicz A. 2006a (ujęta w spisie najdłuższych jaskiń rejonów Karpat Fliszowych); Urban J., Margielewski W., Alexandrowicz Z., Mleczek T. 2006 (krótki opis, geneza); Kutaś, P. 2007 (wzmianka).