Od wsi Ślemień dochodzimy do leśniczówki „Pod Borem”. Z drogi biegnącej na N od rozstajów skręcamy na NW wyraźną, kamienistą drogę biegnącą wąwozem o zboczach stromych i wysokich. Po minięciu ogrodzonej szkółki leśnej (około 800 m od leśniczówki) dochodzimy do rozstajów i kierujemy się na W (280°). Przy kolejnym rozwidleniu idziemy na NW (310°) i dochodzimy do starego wyrębu. Dalej drogą leśną do miejsca, w którym zaczyna ona zarastać. Już bez ścieżki trawersujemy zbocze nadal w kierunku NW, pokonując niewielkie wzniesienia, mijamy parowy (w dwóch płyną strumienie). Wydostajemy się na „siodełko” (rodzaj obniżenia). Ścieżka biegnie dalej w górę do przełączki w grzbiecie, my kierujemy się na W, na kamieniste wzniesienie. Po około 150 m, po przejściu zarośniętych głazowisk i zapadlisk dochodzimy do otworu Jaskini Czarne Działy I. Stąd idziemy w górę na NW (340°) około 200 m wyniosłością po zarośniętych głazach i zapadliskach. Tu znajduje się otwór Jaskini Czarne Działy II. Dalej idziemy nieco niżej na SW (w linii prostej około 40 m). Po zarośniętych głazach i zapadliskach dochodzimy do okazałego obniżenia - rowu. W jednym ze zboczy znajduje się otwór wejściowy nad którym umieszczono metalową tabliczkę z napisem: „KTG PTTK Wadowice Trzy Jaskinie «Czarne Działy» w Gibasowym Groniu” Do jaskini dojść także można od grzbietowego szlaku zielonego, specjalnie wytyczoną trasą. Zwiedzanie bez trudności.

Przez dość ciasny otwór wejściowy (pod korzeniami buka) wydostajemy się do niskiego korytarza (szerokości przeciętnie 0,5 m) o przekroju trójkąta. Na pierwszych 2 m dno jest pochylone w dół po czym się wyrównuje. Korytarz biegnie ku SE. Po 4 m dno kamienisto-gliniaste ponownie się nastramia, strop jest lity. Jaskinia kończy się po dalszych 3,4 m. Dalej biegną małe szczeliny.
Jaskinia osuwiskowa, powstała w piaskowcach istebniańskich dolnych. Dno pokryte rumoszem, miejscami gliną. W partiach wejściowych zalegają zeschłe liście. Jaskinia jest sucha, bez przewiewu, światło sięga 1,5 m od otworu. Na głazach przyotworowych występują mchy. Zaobserwowano pająki oraz szczerbówkę ksieni (Scoliopteryx libartix) - motyl z rodziny sówek (Mysłajek 1999b, 2000b).

Do czasu udokumentowania brak wzmianek o tym obiekcie w literaturze. Otwór wejściowy może był znany ludności miejscowej, lecz nie budził zainteresowania. Prawdopodobnie członkowie bielskiego klubu (Cz. Chrzanowski, J. Pawełek, G. Klassek) zapoznali się z nią jako pierwsi.

W ramach inwentaryzacji jaskiń beskidzkich materiał dokumentacyjny zebrali dnia 15 lutego 1976 r. J. Baczak i G. Klassek ze Speleoklubu Bielsko-Biała. Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. Współrzędne geograficzne GPS w 2003 r. pomierzył P. Beczała (Speleoklub Bielsko-Biała). Dane zostały zaktualizowane w 2009 r.
Plan opracował G. Klassek.

Klassek G. 1976 (wzmianka o jaskini); Klassek G. 1978 (opis inwentarzowy i plan jaskini); Siemionow A. 1984 (wzmianka ogólna, podanie dokładniejszej lokalizacji); Matuszczyk A. 1989 (wzmianka o jaskini oraz o dojściu od szlaku turystycznego); Klassek G. 1990 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza Karpackiego); Ganszer J. 1995 (wzmianka); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1997b (plan i opis inwentarzowy); Mysłajek R. W. 1999b, 2000b (wzmianka o faunie występującej w jaskini); Ganszer J. 2000 (ujęta w schemacie rozmieszczenia jaskiń w Małym Gibasowym Groniu).