Z Ciężkowic idziemy drogą do Turzy. Około 100 m przed kamieniołomem w Ostruszy skręcamy w prawo na południowi. Stąd kierujemy się (około 1 km) na grzbiet w widłach potoku do pierwszej skałki zwanej Pagodą z charakterystycznym oknem skalnym, od niej idziemy kilkanaście metrów na W, a następnie w głąb wąwozu na południe, do charakterystycznego wodospadu, gdzie widać duży otwór jaskini.

Schronisko tworzy okazała nisza pod okapem szerokości (przy otworze) 7 m, długości 6 m, maksymalnej wysokości 2,4 m. Wzdłuż ścian przepływa niewielka struga.

Schronisko erozyjno-wietrzeniowe powstałe w piaskowcach ciężkowickich. W formowaniu schroniska największą rolę odegrała erozja przepływających wód potoku. Dno tworzy gleba i szczątki roślinne.

Schronisko w całości jest oświetlone światłem dziennym, bardzo wilgotne, ze stałą strugą wody przepływającą pod ścianą.

Flora i fauna nie były obserwowane.

Schronisko jest od dawna znane miejscowej ludności. Z. Alexandrowicz (1970) wspomina o dwóch nawisach skalnych z kaskadowymi wodospadami (dolny nawis jest opisywanym obiektem).

Zostało zinwentaryzowane 19 grudnia 1994 r. przez T. Mleczek (Speleoklub Dębicki). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. 9 kwietnia 2009 r. T. Mleczek (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) i M. Mleczek dokonali aktualizacji planu i opisu. W 2015 r. T. Mleczek zweryfikował i uzupełnił dane.
Plan opracował T. Mleczek.

Alexandrowicz Z. 1970 (wzmianka o dwóch nawisach skalnych); Mleczek T. 1995c (plan i opis inwentarzowy); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1997b (plan i opis inwentarzowy); Suski R. 2001d. (geneza, wzmianka o stałym cieku wodnym); Ganszer J., Klassek G., Mleczek T., Pukowski J., Szura Cz. 2001 (opis schroniska, plan); Franczak P., Szura Cz., Zatorski M. 2013 (woda w schronisku); Franczak P., Szura Cz., Zatorski M. 2014 (woda w schronisku, błędna lokalizacja na mapie).