Z Nasicznego kierujemy się na przełęcz oddzielającą Jaskiniową górę od masywu Połoniny Caryńskiej. Stąd idziemy kilkaset metrów ścieżką na N, przekraczając kilkakrotnie ścianki skalne. Po wejściu na niższy wierzchołek Jaskiniowej Góry schodzimy na płytkie siodło, po czym podchodzimy na właściwy wierzchołek Jaskiniowej Góry. Tu schodzimy kilkaset metrów na SE skalistym grzbiecikiem, aż zauważamy po lewej niewielkie osuwisko. Otwór jaskini znajduje się wewnątrz wału okalającego niszę osuwiskową. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Przez ciasną studzienkę wejściową głębokości 1,0 m, schodzimy nad krawędź dwóch prożków wysokości 1,5 m i 2,5 m. Sprowadzają one do komory szerokości około 4 m i długości około 6 m. W W części komora ma wysokość 1,0 m, natomiast w E części wysokość dochodzi do 3,5 m. Z komory odchodzi kilka korytarzyków. Z SW części komory wchodzimy przez 0,8 wysokości kominek do korytarza o prostokątnym przekroju. Ma on długość około 4 m, szerokość 1,0 m i wysokość do 1,5 m. Z komory na N odchodzi ciasna, opadająca w dół szczelina długości około 5 m.

Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach otryckich. Dno tworzy przeważnie gruz skalny, tylko pod studnią wejściową dno pokrywają liście i szczątki roślinne, a w SW korytarzu dno tworzy glina.

Jaskinia posiada mikroklimat dynamiczny, zimą nie jest wymrażana. Komora jest oświetlona światłem dziennym, poza tym jest ciemna.

Flora nie była obserwowana.

Stwierdzono obecność pająków i motyli.

W jaskini stwierdzono 4 gatunki hibernujących nietoperzy: podkowiec mały Rhinolophus hipposideros, nocek duży Myotis myotis, gacek brunatny Plecotus auritus, gacek szary Plecotus austriacus (Piksa i in. 2013).

Jaskinia została odkryta przez drwali na początku lat 1970 r.

Pierwsza publikacja opisująca jaskinie znalazła się w Połoninach’77 (A. Iwanek 1977). Zinwentaryzowana została 5 czerwca 1992 r. przez T. Mleczka i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębicki). Pomiary wykonano używając busoli geologicznej Freiberg i taśmy parcianej. 16 października 2008 r. T. Mleczek (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) dokonał aktualizacji planu i opisu.
Plan opracował T. Mleczek.

Iwanek A. 1977 (opis dojścia i jaskini); Bieszczady 1982 (lokalizacja na mapie); Kłos S. 1986 (wzmianka); Okoń M. 1987 (wzmianka); Bieszczady. Przewodnik 1992 (wzmianka); Bieszczady. Przewodnik 1994 (wzmianka); Bieszczady. Przewodnik 1995 (wzmianka); Klassek G. 1995 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Cisna 1995 (lokalizacja na mapie); Wołoszyn B.W. i in.1996 (błędnie nazwana Jaskinią w Nasicznem II, nietoperze); Bieszczady. Przewodnik 1997 (wzmianka); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy); Bieszczady. Przewodnik dla prawdziwego turysty 1999 (opis dojścia, krótki opis); Bieszczady. Przewodnik dla prawdziwego turysty 2000 (opis dojścia, krótki opis); Postawa T., Wołoszyn B.W. 2000 (błędnie nazwana Jaskinią w Nasicznem II, nietoperze); Bieszczady, 2001 (lokalizacja na mapie); Bieszczady. Przewodnik dla prawdziwego turysty 2001 (opis dojścia, krótki opis); Mleczek T., Szatkowski B. 2001 (nietoperze); Bieszczady, 2002 (lokalizacja na mapie); Bieszczady. Przewodnik dla prawdziwego turysty 2002 (opis dojścia, krótki opis); Bieszczadzki Park Narodowy 2002 (lokalizacja na mapie); Bieszczady, 2003 (lokalizacja na mapie); Bieszczady, Góry Sanocko-Turczańskie, 2003 (lokalizacja na mapie); Krukar W. 2003 (wzmianka, lokalizacja na mapie); Mleczek T. 2003a (wzmianka): Mleczek T. 2003b (plan i opis inwentarzowy, fotografie korytarzy); Bieszczady 2004 (lokalizacja na mapie); Bieszczady. Przewodnik dla prawdziwego turysty 2004 (opis dojścia, krótki opis); Bieszczadzki Park Narodowy 2004 (lokalizacja na mapie); Bieszczady 2005 (lokalizacja na mapie); Bieszczady. Przewodnik dla prawdziwego turysty 2006 (opis dojścia, krótki opis); Bieszczady, 2006 (lokalizacja na mapie); Bieszczady 2007 (lokalizacja na mapie); Haczewski G. i in. 2007 (wzmianka); Bieszczady 2008 (lokalizacja na mapie); : Piksa K., Gubała W.J., Mleczek T., Płoskoń Ł., Szatkowski B. 2013 (krótki opis, nietoperze); Zatorski M., Franczak P., Mleczek T. 2015 (waloryzacja).