Około 1100 m na NNE od centrum Podzamcza leży zalesione wzgórze z odrestaurowanym na szczycie, średniowiecznym, drewnianym grodziskiem. Szczyt wzgórza jest zwieńczony grupą skał układających się na kształt wieńca lub korony. Jest to Góra Birów. Okno Skalne znajduje się po wschodniej stronie wzgórza, pod szczytem skałki w kształcie ostrogi skalnej. Aby się dostać do okna trzeba od zachodniej strony wspiąć się po kilkumetrowym śliskim progu skalnym a potem przetrawersować ścianę po pochyłej i trawiastej półce. Dotarcie do schroniska stwarza poważne ryzyko upadku z dużej wysokości.

Schronisko jest bardzo niewielkim fragmentem freatycznego kanału krasowego o bardzo regularnym kształcie przekroju (przekrój jest niemal dokładnie kolisty). Zachowany odcinek rury ma długość około 1 m, reszta obiektu to półka z okapem w kształcie półrury.
Ponieważ obiekt praktycznie jest całkowicie otwarty jest również całkowicie widny i przewiewny. Ściany są gładko wypolerowane przez wodę, nie zachowały się żadne nacieki. Na półce, w miejscach gdzie gleba jest w stanie się utrzymać, rośnie trawa.

Schronisko jest doskonale widoczne od podstawy muru skalnego ale nie wymienia go K. Kowalski w swojej inwentaryzacji z 1951 r. Ze względu na utrudniony dostęp odwiedzane tylko przez wspinających się „skałkowców”.
Po raz pierwszy w literaturze opisane przez Biernackiego w 1971 r. Później wspomniane przez Szelerewicza i Górnego, którzy nadają mu numer V.A.10.

Pomiary wykonali w czerwcu 2010 r. Adam i Krystyna Polonius.
Plan opracował A. Polonius.

Biernacki Z. 1971; Szelerewicz M., Górny A. 1986; Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).