Obiekt znajduje się na południowym stoku Góry Zborów, w obrębie odlesionej płaśni. Najłatwiej do niego trafić, podchodząc z dołu za znakami czerwonego i zielonego szlaku. W miejscu gdzie szlaki te na skrzyżowaniu leśnych dróg skręcają w lewo, należy pójść na wprost i podejść na odlesioną terasę, położoną na południowym zboczu Góry Zborów. We wschodniej części terasy znajduje się słabo widoczny, przysłonięty krzewami otwór studzienki. Można tu także dojść, trawersując zbocze od Schroniska Skośnego ku zachodowi, 30 metrów nieco (3-5 m) w dół.

Otwarty ku górze otwór Koziego Dołu ma rozmiary 2,5x1,0 m. Na głębokości 4,5 m staje się niedostępny dla człowieka, w postaci wąskiej szczeliny. Na dnie studzienki leżą duże wanty, tworząc rodzaj małego, 1,5-metrowego prożku. Cały obiekt ma charakter tektoniczny.

Kozi Dół został odsłonięty w maju 1979 r. przez członków AKSiA Zabrze – Z. Lorka, K. Malczewskiego, K. Mazika i A. Nasiek.

Po raz pierwszy opisano go i skartowano w dniu 5 maja 1979 r. przez K. Mazika i Z. Lorka, pod nazwą „Awen Wilczy Dół”. Nazwę później zmieniono na prośbę p. pasterki, wypasającej na wzgórzu kozy. Gdy kilkakrotnie kozy wpadały do Dołu, jego otwór został zakryty belkami.
Plan opracował J. Zygmunt.

Mazik K. 1979 (plan, opis); Stefaniak K. i in. 2009a (fauna subfosylna, pn. Aven Wilczy Dół); Stefaniak K. i in. 2009d (dane morfometryczne, krótka charakterystyka, zakres badań, pn. Aven Wilczy Dół); Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).