Schronisko znajduje się w południowo-zachodnim stoku Góry Zborów, u podstawy niewybitnych skałek, ograniczających od zachodu charakterystyczną płaśń z Kozim Dołem i Wielkim Kanionem. Można tu stosunkowo łatwo trafić, podchodząc szlakiem czerwonym („Orlich Gniazd”) od strony Podlesic. W murze skalnym, utworzonym m.in. przez Dolną Basztę, Długą Ścianę i Dziurki, jest przełączka, wyprowadzająca w kierunku wspomnianej płaśni. Po lewej stronie, blisko charakterystycznego ostańca Kciuka, ale w następnej ku południowi grupie skał jest opisywany obiekt.

Otwór schroniska ma charakter skośnej szczeliny, dołem szerokiej do 1,5 m, górą zwężonej do 0,5 m, o wysokości 2,5 m. Sklepienie otworu stanowi most skalny.

Schronisko powstało w wapieniach jurajskich. Jest to wyraźnie rozmyta szczelina, stopniowo zwężająca się. W całości jest widne, suche i przewiewne. Ściany są zerodowane, nacieki nie występują.

Namulisko jest próchnicowe-piaszczyste, z dużą ilością wapiennego gruzu.

W całości znajduje się w zasiegu powierzchniowych zmian atmosferycznych.

Otwór schroniska jest przysłonięty krzewami leszczyny i szakłaku. Fauna nie była obserwowana.

Schronisko zostało po raz pierwszy opisane i skartowane w dniu 1 maja 1979 r. przez K. Mazika i Z. Lorka.

Mazik K. 1979 (plan, opis); Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).